Υπάρχει μεγάλη ομοιότητα και αναλογία ανάμεσα στο χάι κου και στην φωτογραφία: Και τα δύο συλλαμβάνουν την στιγμιαία εικόνα.
Η δυσκολία τους είναι να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει ανάμεσα στις άπειρες καθημερινές εικόνες εκείνη που, από μόνη της, έχει μία αυθυπαρξία, μιαν αυτοτέλεια, που αξίζει να απομονωθεί και να απαθανατισθεί είτε σε φωτογραφία είτε σε στίχο.
Τελικός στόχος και των δύο, εκτός από την αισθητική τέρψη, είναι να κάνει τον αναγνώστη ή τον θεατή να αιστανθεί το φευγαλέο εκείνο αίσθημα που είχε ο ποιητής / φωτογράφος όταν εντόπιζε το θέμα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου