Κρατώντας το πακέτο με τα μελομακάρονα που μου έδωσε η μητέρα μου και μαζεύοντας τα τελευταία υπολείμματα του κουράγιου μου, πλησίασα αμήχανος την ορφανή συμμαθήτριά μου, που ζούσε με την γιαγιά της.
Άφησα στα χέρια της το πακέτο ψελλίζοντας κάτι, κι έσπευσα να απομακρυνθώ ντροπιασμένος, φοβούμενος μην την πρόσβαλα.
Με κυνηγά ακόμη εκείνη η «ντροπή» κι ας πέρασε μισός αιώνας από τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου