Ένας κόμπος στέκεται κάθε τόσο στο λαιμό μου από συγκίνηση καθώς παρακολουθώ στην τηλεόραση την παρέλαση, στην Θεσσαλονίκη. Οι συνομήλικοί μου με καταλαβαίνουν. Οι νεότεροι όχι.
565. Αστοιχείωτοι μαρκουτσοφόροι
Μετά την πρόσφατη συνάντηση
του αρχιεπισκόπου Αθηνών με τον πρωθυπουργό, κατά την έξοδό του, περικυκλώθηκε
από δημοσιογράφους που του έκαναν ερωτήσεις. Ένας, και μάλιστα δύο φορές, τον
προσφώνησε αρχιεπίσκοπο, αντί μακαριότατο.
Ασυγχώρητη άγνοια ή συνειδητή προσπάθεια υποβάθμισής του;
Και εις ανώτερα, μαρκουτσοφόρε! Σε περιμένουμε να ρωτήσεις:
"Πατριάρχη, ποιες είναι οι απόψεις
σας για..." ή "Πάπα, τι νομίζετε για..."
564. Οι χαίνουσες πληγές των πεύκων
Οι οιμωγές των πληγιασμένων πεύκων δεν ακούγονται· είναι οπτικές. Κι όταν επουλωθεί η πληγή, ανοίγουν νέα πιο πάνω.
Το "αίμα" τους μαζεύεται στάλα-στάλα και μπαίνει στο μούστο, από σαββατιανό σταφύλι, για να το μεταλάβουν οι εραστές της ρετσίνας. Όταν, σε λίγο, ανοίξουν τα νέα κρασιά, θα θυμάμαι αυτή την εικόνα...
563. Όνειρα και πραγματικότητα
Μολονότι τα όνειρά μας είναι μια ψευδαίσθηση, εμείς τα
βιώνουμε σαν να ήταν πραγματικότητα (όρα εφιάλτες, ονειρώξεις, κλπ).
Έτσι όμως η πραγματική μας ζωή, αυτή που ζούμε ξύπνοι,
επεκτείνεται, εισχωρώντας μέσα στον ύπνο μας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ζώντας τα ίδια χρόνια, η διάρκεια
της ζωής μας επιμηκύνεται τεχνικά σε σημαντικό βαθμό.