Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

387.Τατουάζ και...σπανάκι!

      Στην εποχή μου, το τατουάζ δεν έχαιρε ιδιαιτέρας εκτίμησης. Σχετιζόταν είτε με τον υπόκοσμο, αφού το έβλεπες στους φυλακισμένους και στους ναυτικούς. «Τα κορίτσια των μπαρ του Παναμά πίνουν Μπλου Μουν, οι ναύτες κάνουν τατουάζ…» λέει χαρακτηριστικά ο Τενεσί Ουίλιαμς στο «Καμίνο Ρεάλ». Μέχρι και ο Ποπάυ, το ναυτάκι, έχει στα μπράτσα του άγκυρες. 
Τα τελευταία χρόνια το ταμπού έσπασε. Κάθε νεανικός ώμος, ανδρικός ή γυναικείος, κρύβεται κάτω από ένα μεγάλο σχέδιο. Μικρότερα κοσμούν την γυναικεία οσφυϊκή χώρα ή δίπλα στον αστράγαλο. Οι καλλιτέχνες του είδους κάνουν χρυσές δουλειές.
Οι παλιές κοινωνικές αντιλήψεις όμως είναι βαθειά ριζωμένες.  Αυτό που θεωρείται «χαριτωμενιά» στους νέους, εκλαμβάνεται ως έλλειψη σοβαρότητας στους μεγαλύτερους. Γι’ αυτό δεν βλέπεις μεσήλικους με φρέσκο τατουάζ ούτε  γιατρούς ή δασκάλες. Ίσως έως ότου μεγαλώσουν οι σημερινοί νέοι και γίνουν μεσήλικες, να έχουν αλλάξει και οι αντιλήψεις της κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου