Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

95. Βραχίων μπουλντόζας και μάνας

Η «χούφτα» στην άκρη του σπαστού βραχίονα της μπουλντόζας, που φορτώνει μπάζα στην καρότσα του φορτηγού, μοιάζει με μητρικό χέρι, που ταΐζει με το κουταλάκι το μωρό της…

94. Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ

Η Κιβωτός του Νώε

"Τι θα γίνει, βρε γυναίκα; Πάλι κρέας θα φάμε σήμερα;" γκρινιάζει ο Νώε.

Έτσι εξηγείται που κάποια ζώα δεν βγήκαν ποτέ ζωντανά από την Κιβωτό, όταν προσάραξε στο Αραράτ...

93. Το άγνωστο τέλος του κακού

Το κακό με το κακό είναι ότι δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει. Για παράδειγμα, χάνεις, για κάποιο λόγο, την δουλειά σου και δεν ξέρεις πότε θα βρεις άλλη. Αρρωσταίνεις από μια βαριά αρρώστια και δεν ξέρεις αν και πότε θα γίνεις καλά.
(από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")

92. Ζούμε σε τρεις χρόνους

Ζούμε σε τρεις χρόνους, ταυτοχρόνως:
στο μέλλον, με την φαντασία μας,
στο παρόν, με τις αισθήσεις μας,
στο παρελθόν, με την μνήμη μας.

91. Αθανασία και θνητότητα

Αυτό που σώζει τους ανθρώπους από την τρέλα του θανάτου είναι η ψευδαίσθηση της αθανασίας.

Η ψευδαίσθηση αυτή εξισορροπεί ή αμβλύνει την αίσθηση της θνητότητας και δεν την αφήνει να εξελιχθεί σε έμμονη ιδέα.

90. Καθηγητής από το παράθυρο

Για τον νεποτισμό που κυριαρχεί στα Ελληνικά πανεπιστήμια και στην πολιτική, οι θιγόμενοι προβάλλουν μια ανόητη δικαιολογία. Δεν μπορούμε, λένε, να αποκλείσουμε τον γόνο ή τον συγγενή ενός πανεπιστημιακού καθηγητή ή ενός πολιτικού, εξ αιτίας αυτής της συγγένειας που έχει.

Το επιχείρημα αυτό διαψεύδεται από την στατιστική. Ασφαλώς και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον γόνο αλλά  πρέπει ακόμη να δεχτούμε αυτό που υπαγορεύει η κοινή λογική: η έφεση ενός καθηγητή προς την επιστήμη και η ικανότητα ενός πολιτικού δεν κληρονομείται, μέσω του DNA, στους γόνους.

Επομένως, στατιστικά, η πιθανότητα να έχει ένας μη γόνος τα προσόντα και τα ταλέντα ενός γόνου είναι η ίδια. Θα δεχόμουν μια μικρή αύξηση της πιθανότητας αυτής υπέρ του γόνου εξ αιτίας του οικείου περιβάλλοντος που μεγαλώνει.

Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι τα κρούσματα του νεποτισμού είναι κατά πολύ πολλαπλάσια της, έστω διευρυμένης, στατιστικής  πιθανότητας.  

89. Αριθμοί και ψωμί

Αγαπημένες μου λέξεις, δυστυχώς οι αριθμοί δίνουν ψωμί, όχι εσείς. Κι εγώ, ο λάτρης των λέξεων, από τους αριθμούς έβγαλα τα προς το ζην.

Ανακουφίστηκα όταν ο γιος μου έδειξε κλίση προς τους αριθμούς. «Δόξα τω θεώ, είπα, δεν θα πεινάσει»…

88. Η κρυμμένη δυστυχία

Ο Γάλλος συγγραφέας Αντρέ Μαλρό περιγράφει κάπου έναν ιερέα από την επαρχία, ο οποίος συνόψισε τα όσα είχε μάθει για την ανθρώπινη φύση ακούγοντας εξομολογήσεις επί πολλές δεκαετίες, με την εξής φράση: «Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι είναι πολύ πιο δυστυχισμένοι από ότι φαντάζεται κανείς».

Όταν το διάβασα, πριν από χρόνια, ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Αλλιώς είχα φαντασθεί ως τότε τους ανθρώπους, κρίνοντας από την γενικότερη συμπεριφορά τους. Πιο ευτυχισμένους, λιγότερο δυστυχισμένους.

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό η διαπίστωση αυτή του Γάλλου ιερέα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αν είναι αληθινή, σημαίνει ότι αλλιώς συμπεριφέρονται κοινωνικά οι άνθρωποι και αλλιώς αισθάνονται μέσα τους. Και μόνο όταν βρεθούν ενώπιος ενωπίω με τον πνευματικό τους εκφράζουν στην εξομολόγηση την δυστυχία που κρύβουν στην ψυχή τους.
 (από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")

87. Η εκάστοτε αντιπολίτευση

      Έχουμε την πεποίθηση ότι, για την διακυβέρνηση της χώρας, την αποκλειστική ευθύνη έχει η εκάστοτε κυβέρνηση και καμία ευθύνη η εκάστοτε αντιπολίτευση.  
      Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Η εκάστοτε αντιπολίτευση οφείλει να καταγγέλλει μεν την κυβέρνηση για τις όποιες αστοχίες της αλλά και να συναινεί στις όποιες θετικές της ενέργειες.
     Στο παρελθόν όμως το μόνο που βλέπαμε, δυστυχώς, από την εκάστοτε αντιπολίτευση ήταν ένα διαρκές "όχι σε όλα" ακόμη και σε θέματα που στο παρελθόν συμφωνούσε. ''Άσπρο εσύ; Μαύρο εγώ! Μαύρο εσύ; Άσπρο εγώ!"
      Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην πτώχευση.
      Το τραγικό είναι πως ούτε τώρα, που δίδεται "υπέρ πάντων ο αγών" άλλαξε κάτι.

86. ΝΟΚ-ΑΟΥΤ (KNOCK-OUT)

ΝΟΚ-ΑΟΥΤ (Knock-out)
Assembling art

Δύο τριμπουσόν, τέσσερα πλαστικά καλύματα ποδιών φερ-φορζέ για γάντια του μποξ και μια σανίδα κουζίνας για ριγκ, κι ο νικητής του αγώνα δικαίως πανυγυρίζει!

Χειροκροτείστε τον!

85. Ένα φανταστικό (;) διάγγελμα του μακρινού (;) μέλλοντος


«Ελληνικέ λαέ. Σου απευθύνω αυτό το διάγγελμα για να σου ανακοινώσω  ότι δυστυχώς, επτωχεύσαμεν. Οι τιτάνιες προσπάθειες που καταβάλλαμε για να σωθεί η Ελληνική οικονομία απέτυχαν. Το σύστημα κατέρρευσε.
-Πάλι σκούρα γραβάτα φοράει ο πρωθυπουργός, αλλά δεν ταιριάζει με το κοστούμι του.
-Στην τηλεόραση φαίνονται πιο άσπρα τα μαλλιά του.
-Κοίτα πλάκα, ρε! Ούτε Ελληνικά δεν έμαθε ακόμη να μιλάει. Άκου «επτωχεύσαμεν»!  
-Ωραία! Τώρα θα καπνίζουμε ελεύθερα στις ταβέρνες.  
»Τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Κανείς δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί πλέον να πληρωθεί. 
-Να ξαναπροσλάβεις όλους τους έκτακτους.
-Τέρμα οι μετατάξεις. Είναι αντισυνταγματικές. Το είπε και ο κ. Νομικός, ο συνταγματολόγος.
-Να καταργήστε τα διόδια.
»Τα καύσιμα της χώρας τελείωσαν. Το ηλεκτρικό ρεύμα θα κοπεί σε τρία λεπτά, μόλις εξαντληθούν τα αποθέματα πετρελαίου της ΔΕΗ. Για θέρμανση, μπορείτε να κάψετε τα λεφτά σας. Τώρα σας είναι άχρηστα.
-Αν τολμήσουν να πουλήσουν την ΔΕΗ θα κατεβάσουμε τους διακόπτες. Θα βυθίσουμε τη χώρα στο σκοτάδι. 
- Όχι, ρε, δεν πουλάμε τα Ελληνικά νησιά! Να τα βρείτε από αλλού.  
-Βάζελοι, την Κυριακή θα σας θα σας σκίζουμε, ρε!
-Αυτός εκεί δίπλα του, ποιος είναι;
»Το υγειονομικό υλικό έχει εξαντληθεί. Τα νοσοκομεία της χώρας κλείνουν. Οι ασθενείς φεύγουν.
-Ναι, τα χάλια της παιδείας δεν τα βλέπεις, τα νοσοκομεία σου φταίξανε. Το άσυλο είναι αδιαπραγμάτευτο.
-Ο νόμος για την υγεία να αποσυρθεί. Πλήττει τα δικαιώματά μας.
-Όχι ψήφο στους μετανάστες.
-Να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε, ρε! Δεν πληρώνω. Ανυπακοή και αντίσταση.
»Οι δημόσιες συγκοινωνίες, σε μισή ώρα, σταματούν την λειτουργία τους. 
-Ρε, Μανώλη, καλά που μου το θύμισε. Τι ώρα έχουν αύριο στάση εργασίας οι οδηγοί λεωφορείων;
-Όχι στην αξιολόγηση των καθηγητών.
-Όλοι στην απεργία και στην κατάληψη της Ακρόπολης.
-Δωρεάν συγκοινωνίες.
»Οι τράπεζες κλείνουν από αυτή την στιγμή. Οι καταθέτες χάνουν τα λεφτά τους. Οι συντάξεις τέλος. Τα σχολεία διακόπτουν την λειτουργία τους. Σταματά κάθε κίνηση στα αεροδρόμια και στα λιμάνια της χώρας.
-Ζήτω! Μαμά, γλυτώνουμε και το σχολείο!
-Κάτω τα  χέρια από τις κατακτήσεις μας, που κερδίσαμε με ταξικούς αγώνες.
-Να πληρώσουν οι Αμερικάνοι. Αυτοί φταίνε.
-Να νομιμοποιηθούν όλοι οι μετανάστες. Όχι στον φράχτη του αίσχους.
»Ελληνικέ λαέ. Ο λαϊκισμός θριάμβευσε. Οι περισσότεροι υπουργοί μου, το βαθύ ΠΑΣΟΚ και σύμπασα η αντιπολίτευση υπονόμευσαν συστηματικά και αδιάκοπα όλες μου τις προσπάθειες.  Το κίνημα «δεν πληρώνω» επικράτησε σε όλη τη χώρα. Μας νίκησαν. Παραδέχομαι την ήττα μου. Λυπάμαι. Παραδίδω την εξουσία σε όποιον την θέλει. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Καληνύχτα σας»
-Ουφ, τον βαρέθηκα. Άλλαξε κανάλι, ρε γυναίκα. Βάλε Λαζόπουλο, να γελάσουμε λίγο. Μόνο αυτός τους τα χώνει.
-Ναι, σιγά να μην τον πιστέψουμε. Έτσι τα λέει, ο μασκαράς, για να μας εκφοβίσει.
-Ελένηηη. Γιατί σβήσανε τα φώτα; Έπεσε η ασφάλεια;

84. Είναι πλούσιος! Είναι ευτυχισμένος;

Παρατηρώντας γύρω μας, βλέπουμε, πολλούς ανθρώπους που είναι επαγγελματικά επιτυχημένοι, εύποροι και διάσημοι. Ευτυχισμένοι όμως είναι; Όταν ήμουν νέος και άπειρος τους μακάριζα. Έκανα το λάθος να ταυτίζω την ευτυχία με την οικονομική ευημερία. Τώρα, όμως, ξέρω. Αλλού είναι η ευτυχία.

Η ευτυχία είναι σαν την ελευθερία. Δεν χαρίζεται, αλλά κατακτάται. Βήμα-βήμα, με διαρκή εξάσκηση του εαυτού μας.
(από το βιβλίο μου΄"Αντίο, Άγχος!")

83. Αλήθεια, τι είναι η ευτυχία;

Aλήθεια, τι είναι η ευτυχία; Είναι ίσως η έννοια με τους περισσότερους ορισμούς. Υποπτεύομαι πως υπάρχουν τόσοι ορισμοί όσοι και οι άνθρωποι. Ο καθένας μας έχει ένα δικό του. Το να ορίσεις την ευτυχία μπορεί να είναι τόσο δύσκολο όσο το να περιγράψεις τον ήλιο σε ένα τυφλό.

Μήπως ευτυχία είναι η ανατολίτικη νιρβάνα; Μήπως, η ζωή δυο ερωτευμένων που δικαιώνονται ύστερα από περιπέτειες, σύμφωνα με τα αισθηματικά ρομάντζα ή κινηματογραφικά έργα; Ή μήπως η ζωή που κάνουν οι πολύ πλούσιοι ή έστω οι πλούσιοι, ή αυτοί που τους πέφτει ο πρώτος αριθμός του λαχείου;

Είναι πιο εύκολο να ορίσεις αρνητικά την ευτυχία, ως έλλειψη δυστυχίας. Όπου, η δυστυχία ορίζεται π.χ. ως μία κατάσταση που προξενεί κάποιο ψυχικό άλγος.

Τότε η ευτυχία είναι πιο εύκολο να γίνει αισθητή από την έλλειψή της. Αυτό μας οδηγεί λογικά στον ορισμό «ευτυχία είναι κάθε κατάσταση που δεν προξενεί ψυχικό άλγος».
(από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")

82. Η γνώση της ευτυχίας

     Το καλό είναι ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Το κακό, ότι δεν το ξέρουμε.
(από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")


81. Σου χαρίζω το φεγγάρι




Δες, τι πελώριο
μισό φεγγάρι!
Σου το χαρίζω...

(Από την ποιητική συλλογή μου "Μονοκοτηλήδονα")

80. ΣΑΛΙΑΡΙΣΜΑ

Σαλιάρισμα... (Flirting...)
Assembling art

Δύο κελύφη σαλιγκαριών από τον κήπο μου και δύο μικρά θαλάσσια όστρακα βοηθούν τους δύο εραστές να "σαλιαρίζουν"...

79. Το θέατρο της ζωής

Δεν ξέρω από πού έρχομαι, δεν ξέρω που πηγαίνω, κάποιος μου έβαλε στην τσέπη ένα εισιτήριο για το θέατρο που λέγεται ζωή, μπήκα και βρέθηκα στην σκηνή να πρωταγωνιστώ.
(από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")

78. Συνδικάτα και λεφτά

Απόσπασμα από άρθρο του Τάσου Τέλλογλου, στη "Καθημερινή" της 8/2/11, με αποκαλύψεις του περιοδικού Der Spiegel, για τα υποβρύχια που είχαμε παραγγείλει, το 1997:

"Τα χρήματα για την ομάδα αυτή διαχειρίστηκε ο εκπρόσωπος της Ferrostaal στην Ελλάδα με την προσωπική του εταιρεία ΜΙΕ. Η ΜΙΕ κράτησε 3% (κάπου 48 εκατ. ευρώ ) και μοίρασε στην ομάδα Α, 55 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα χρήματα «εξυπηρετήθηκε» ένα «άτομο με ισχυρή επιρροή στα συνδικάτα» έτσι ώστε να μην εμποδίσουν οι εργαζόμενοι την κατασκευή των υποβρυχίων στο Ναυπηγείο του Σκαραμαγκά".

Η υπογράμμιση είναι δική μου. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ολόκληρο το άρθρο του στην ιστοσελίδα:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/02/2011_431780

77. Οι κόκκοι της εικόνας και του σώματος

Παρατηρώ μια γιγαντοαφίσα. Από μακριά δείχνει μια απολύτως ευδιάκριτη εικόνα, με υψηλή ανάλυση. Μόλις όμως πλησιάσω, το πράγμα αλλάζει. Ανακαλύπτω ότι αυτό που έβλεπα από μακριά δεν είναι αυτό που βλέπω από κοντά. Όσο πλησιάζω τόσο η εικόνα θολώνει καθώς μεγεθύνονται οι κόκκοι από τους οποίους αποτελείται. 

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρώ όταν μεγεθύνω στο κομπιούτερ μια ηλεκτρονική φωτογραφία. Σε υπερμεγέθυνση, η εικόνα έχει χαθεί και το μόνο που φαίνεται είναι διάφορα τετράγωνα σχήματα ποικίλου χρώματος.

Αυτό γίνεται με οποιοδήποτε στερεό σώμα. Εδώ η διαφοροποίηση γίνεται ορατή μόνο όταν το τέμνω συνεχώς σε μικρότερα κομμάτια, μέχρις ότου φτάσω στο μόριο, στο άτομό  και σε υποατομικό επίπεδο.

Όπως οι εικόνες αποτελούνται από pixel έτσι και η τα σώματα αποτελούνται από μικροσκοπικότατα τμήματα. Δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να προσδιορίσουμε το βασικό «τούβλο» που έχτισε το σύμπαν.  Το modularity σε όλο του το μεγαλείο.

76. Μονοκοτυλήδονα

Η μοναξιά και η ανδρεία
των μονοκοτυλήδονων,
των μονόχορδων
και των μοναχοπαίδων.

(Από την ποιητική συλλογή μου "Μονοκοτυλήδονα")

75. H επιλογές του υπαλλήλου

Αν η εργασία μου ως υπάλληλος, δημόσιος ή ιδιωτικός, ήταν ανιαρή και μονότονη, θα είχα δύο επιλογές:

Η πρώτη, να γκρινιάζω διαρκώς, να λουφάρω, να φθονώ τους «επιτυχημένους» και να μιζεριάζω την ζωή μου.

Η άλλη, να εντοπίσω τα ενδιαφέροντα σημεία της δουλειάς μου, (ή να προσπαθήσω εγώ να τα κάνω ενδιαφέροντα), να μένω ευχαριστημένος με ό,τι έχω, αφού δεν θα μπορώ να κάνω αλλιώς, και να βρω ενδιαφέροντα εκτός της δουλειάς μου.

Θα επέλεγα το δεύτερο.

74. Η γέννα και ο θάνατος

Την γέννα και τον θάνατο βιώνουμε ολομόναχοι και αβοήθητοι, έστω κι αν περιστοιχιζόμαστε από αγαπημένα μας πρόσωπα.

Ακόμη και την ερωτική κορύφωση, παρά την οξυμωρία, πάλι μόνοι μας την βιώνουμε...

73. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ



Πυθαγόρας
(Ready-made art) 

Βρήκα πεταμένο ένα σπασμένο κομμάτι από μαντέμι. Το διαφανές βερνίκι ζωντάνεψε το χρώμα της σκουριάς. Η προσθήκη λίγων γραμμάτων το μετέτρεψε σε "Πυθαγόρειο Θεώρημα". 

72. Φονιάδες και ασκητές

Κάθε ομάδα έχει τον ήρωά της.

Στις συμμορίες είναι ο πιο σκληρός. Στις σχολικές τάξεις, ο πιο καλός ή ωραίος μαθητής. Στη φυλακή, ο κατάδικος με τους περισσότερους φόνους. Στο μπιλιάρδο, αυτός με το μεγαλύτερο σερί.

Στο Αγιονόρος, ένας μοναχός μιλούσε με θαυμασμό για κάποιον ασκητή που έκανε «δύο σαραντάρες», εννοώντας σαράντα μέρες χωρίς φαγητό, και σαράντα χωρίς νερό!  

Στο ποδόσφαιρο, οι μεγαλύτεροι γκολτζήδες. Στην τέχνη, οι φίρμες. Στον αθλητισμό, οι πρωταθλητές.  

Βλέπω στην τηλεόραση τοπικές ομαδούλες να παθιάζονται, άσημοι σκακιστές να κυνηγούν την νίκη σε τουρνουά, άγνωστοι καλλιτέχνες να δημιουργούν. Το ευρύ κοινό τους αγνοεί. Κι όμως, αυτοί φιλότιμα πάσχουν, ήρωες στον μικρόκοσμό τους, πιο αγνό από τον μεγάκοσμο, τον νοθευμένο από την εμπορευματοποίηση.

(Εικονίζεται το έργο μου "Ο Πελέ κατάδικος" από την συλλογή "Εργαλεία")

71. Ο τενόρος και η φακίρης

Είναι φαίνεται στην φύση μας πασχίζουμε συνεχώς να τεντώσουμε  στο έπακρο τα όρια του ανθρώπινου σώματος:

Ο αθλητής προσπαθεί να πηδήσει ψηλότερα, να τρέξει ή να κολυμπήσει ταχύτερα, να σαλτάρει,  να σηκώσει περισσότερο βάρος.

Ο χορευτής να νικήσει την βαρύτητα.

Ο ακροβάτης περπατά σε τεντωμένο σκοινί, κάνει επικίνδυνα σάλτα κι έχει «λαστιχοποιήσει»  το σώμα του, στον ύψιστο βαθμό.

Ο τενόρος και η σοπράνο υπερβαίνει την ανθρώπινη φωνητική κλίμακα προς τα επάνω. Ο μπάσος κι ο βαρύτονος προς τα κάτω.

Ο body builder φουσκώνει κάθε ποντίκι του σώματός του, μεταμορφωνόμενος τελικά σε τέρας.

Ο αθλητής του σούμο γίνεται ένα βουνό από σάρκες, για να ρίχνει  τον αντίπαλο με το βάρος του. Αντίθετα, το μανεκέν έχει εξωπραγματικά χαμηλό  βάρος.

Ο δύτης κρατά την ανάσα του για πολλή ώρα.

Ο ασκητής και ο φακίρης τρέφονται ελάχιστα. Κάποιος Ινδός ισχυρίζεται ότι τα τελευταία χρόνια ούτε τρώει ούτε πίνει τίποτε! Άλλος μακραίνει υπερβολικά τα μαλλιά, το μουστάκι ή τα νύχια του.

Στην Αφρική μακραίνουν τους γυναικείους λαιμούς με μεταλλικούς κρίκους ή ξεχειλώνουν τα χείλη κρεμώντας βαρίδια. 

Κάποιοι αιωρούνται με καρφωμένους γάντζους στο δέρμα της πλάτης, άλλοι γεμίζουν με τατουάζ κάθε πόντο του δέρματος κι άλλοι τρυπούν τα πιο ευαίσθητα σημεία του σώματος.

Ο άνθρωπος έχει σκαρφιστεί πολλούς ακόμη τρόπους για να «βασανίζει» το σώμα του, να το φτάνει στα άκρα. Ανόητη ματαιοδοξία.

70. Τα ονοματεπώνυμα αυτών που γνωρίζω

Έκανα ένα πείραμα για μερικές βραδιές, προσπαθώντας να κοιμηθώ. Αντί να μετράω πρόβατα, μετρούσα τους Έλληνες ηθοποιούς, ζώντες και μη, άνδρες και γυναίκες που ξέρω.

Το ίδιο έκανα, άλλες βραδιές, με τους Έλληνες και ξένους αθλητές, διάσημους επιστήμονες, τραγουδιστές,  καλλιτέχνες, πολιτικούς, πρόσωπα της τηλεόρασης.

Διαπίστωσα με έκπληξη, πως το άθροισμά τους μετριέται σε χιλιάδες. Είναι πολλοί περισσότεροι από όλους μαζί τους συγγενείς, φίλους, και γνωστούς που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.

Τελικά, οι «εικονικοί» άνθρωποι που ξέρω είναι πολλοί περισσότεροι από τους «πραγματικούς». 

Αυτό δείχνει πόσο καθοριστικός είναι ο  ρόλο που παίζει στην ζωή μας η εικονική πραγματικότητα. Αλλιώς, δεν θα κρατούσα στη μνήμη μου, αθέλητα, τόσες χιλιάδες ονόματα μαζί με την εικόνα τους.

Αντίστροφα, δείχνει πόσο ανούσια θα ήταν η ζωή μας χωρίς την τέχνη, τον αθλητισμό και την διασκέδαση.   

69. Πώς γεννιούνται οι ιδέες

Πολύ περισσότερες ιδέες μου γεννώνται συζητώντας με κάποιον φίλο, παρά με έμπνευση ή διαλογισμό.

Αυτός ίσως ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αναπτύχθηκε η φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα.    

68. Ελεγεία στον Τάκη

Ελεγεία στον Τάκη

Σιωπηλή η πομπή τών που πέθαναν νέοι,
πριν η σμίλη του χρόνου προλάβει να φθείρει
της νεότης το κάλλος,
στην ομίχλη του χρόνου, μονάχη βαδίζει.

Κι έτσι αιώνια μένουν αγέραστοι, ωραίοι
μέσ'  τις μνήμες, για πάντα, τα μάτια φλογάτα,
μαλλιά λαμπερά και δέρμα στιλπνό,
και νυν και αεί
θαλεροί, σφριγηλοί και ακμαίοι.
Αέναοι, ακατάλυτοι, ιδανικοί εραστές.

Να, ο Αχιλλεύς, ο Πάτροκλος, ο Έκτωρ,
ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος,
ο Ιησούς,
ο Παλαιολόγος,
η Ιωάννα της Λορένης,
ο Μότσαρτ, ο Βαν Γκογκ,
ο Ρήγας, ο Διάκος, ο Καραϊσκάκης,
ο Μοντιλιάνι, ο Ρεμπώ, ο Μότσαρτ,

ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,

ο Τσε Γκεβάρα, ο Λόρκα,

ο Σαραντάρης, ο Καριωτάκης, ο Λαπαθιώτης,
η Ισιδώρα Ντάνκαν,
ο Γιάννης, Χρήστος, Κώστας, Γιώργος, Πέτρος, Δημήτρης, Μανόλης, Βαγγέλης, Κοσμάς, Λευτέρης, Σπύρος, Παναγιώτης, Φώτης, Νίκος,  Αποστόλης, Κυριάκος, Αντώνης, Βασίλης, Σίμος,  Περικλής, Στέφανος, Θανάσης,  κι ο Ισαάκ, κι ο Γιόχαν, κι ο Τζων, κι ο Ίαν, κι ο Ζωρζ, κι ο Βιτόριο, κι ο Στανισλάβ, και ο Ιβάν,
ο Άρης, ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας, ο Διομήδης,

ο Τζων κι ο Μπομπ οι Κένεντι,

ο Τζαίημις Ντην, ο Έλβις και η Μέριλιν,

ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ο Πατρίς Λουμούμπα,
η Γκραίης Κέλυ, ο Λένον

ο Ζαφείρης, η Ζίνα,
ο Άσιμος με τη θηλιά στο λαιμό,
ο Μάκης με τα τρυπημένα χέρια,
ο Πάνος με την φωτογραφική,
ο Παναγιώτης με την μοτοσυκλέτα,

ο Παύλος με τα πράσινα μάτια
και τη μεγάλη καρδιά.

Κι ο Τάκης, των δεκαοχτώ χρονώ,
με μια σφαίρα στα στήθια...


(Από την ποιητική συλλογή μου "Ώριμα στάχυα")

Σημείωση: Το ποίημα είναι γραμμένο για τον θείο μου Τάκη, που σκοτώθηκε δεκαοχτάχρονος, στον εμφύλιο, και παρέμεινε νέος για πάντα, αφού δεν πρόλαβε να γεράσει, όπως κι όσοι ακολουθούν την πομπή "τών που πέθαναν νέοι"...