Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

205. Η εφημερίδα μου

Η εφημερίδα που κάποιος διαβάζει επιλέγεται με βάση το πνευματικό επίπεδο, τις πολιτικές  πεποιθήσεις, τα ενδιαφέροντα και το γούστο του.

Η καθημερινή επαφή με την εφημερίδα του τον επηρεάζει χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Του διαμορφώνει την οπτική γωνία από την οποία βλέπει τον κόσμο,  επεμβαίνει στον ψυχισμό του, του κάνει μια διακριτική πλύση εγκεφάλου.

Επιδιώκω να διαβάζω διάφορες εφημερίδες. Έτσι  ξεφεύγω από την έξη και την εξάρτηση που δημιουργεί η προσκόλληση σε μία.

204. Ο αυτοματισμός του αυτοκινήτου

       Κάθισα και μέτρησα σήμερα όλα τα κουμπιά, λεβιέδες και διακόπτες που χειρίζομαι όταν οδηγώ. Τα καθαρά αυτοκινητιστικά μέρη είναι γύρω στα 55. Συν 4 το κάθισμα, 10 το κλιματιστικό και 15 το ραδιοσύνολο.  Συνολικά, γύρω στα 85. Ομολογώ ότι κάποια από αυτά δεν τα αγγίζω ποτέ γιατί δεν ξέρω καν σε τι χρησιμεύουν.
Υποθέτω ότι, με την  πρόοδο της τεχνολογίας, ο αριθμός αυτός διαρκώς θα μεγαλώνει.
Αναρωτιέμαι πόσα τέτοια εξαρτήματα είχε το πρώτο αυτοκίνητο που κυκλοφόρησε. Ίσως πεντέξι.
Θαυμάζω το πλήθος των κουμπιών, μοχλών και φωτεινών ενδείξεων στο πιλοτήριο  αεροπλάνου. Εκεί  σαστίζω. Πώς τα κουμαντάρεις; Να γιατί δεν έγινα πιλότος. Έστω κι αν στο δημοτικό, στην έκθεση με το κλασικό θέμα «τι θα γίνω όταν μεγαλώσω», πάντα έγραφα «αεροπόρος». Επάγγελμα αβανταδόρικο με πολλά και εντυπωσιακά: τι που πετούσα σαν πουλί, τι κάμποι σαν πράσινα χαλιά, τι ποτάμια σαν αργυρά φίδια, και πάει λέγοντας. Έτσι, τσιμπούσα και το δεκάρι…

203. Το άγγιγμα της Ιουλιέτας

        Οι γλύπτες, δικαίως, δεν θέλουν τους επισκέπτες να αγγίζουν τα έργα τους. Όμως, όπως  πίνεις κρασί και τσουγκρίζεις το ποτήρι για να ευφρανθεί και η ακοή σου, έτσι κι όταν βλέπεις ένα γλυπτό θέλεις και η αφή να συμμετέχει. Εξάλλου, το ίδιο το γλυπτό σε προκαλεί να το αγγίξεις, πράγμα που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο είδος τέχνης π.χ. ζωγραφική.
Πρόσφατα, δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα επίσκεψης στα μουσεία και στις γκαλερί με οποίο οι τυφλοί “βλέπουν” γλυπτά με  της αφή.
     Έξω από το “σπίτι της Ιουλιέττας” στην Βερόνα της Ιταλίας, υπάρχει μπρούτζινο ολόσωμο άγαλμα της Σαιξπηρικής ηρωίδας. Το δεξί της στήθος είναι μονίμως καλογυαλισμένο από τα “αγγίγματα” των εκατοντάδων καθημερινών επισκεπτών-επίδοξων Ρωμαίων…

202. Μονάκριβος


Ένα από τα πολλά διαμάντια της Ελληνικής γλώσσας είναι και η λέξη "μονάκριβος, -η".

Δείχνει την μεγάλη αξία που έχει για τον ομιλούντα
το ουσιαστικό που προσδιορίζει το επίθετο αυτό: γιος, κόρη, παιδί, συνήθως.

Συνδυάζει σε μια λέξη την έννοια του μοναδικού, του αναντικατάστατου και του πολυαγαπημένου.

201. Η εσωτερική ομορφιά στον καλλιτέχνη

Ο καλλιτέχνης, εξ ορισμού, παράγει κάτι όμορφο. Για να μπορεί να το κάνει όμως, πρέπει να έχει την ομορφιά μέσα του. Αλλιώς, τι να βγάλει; Αυτό δεν σημαίνει ότι εσωτερική ομορφιά έχουν μόνο οι καλλιτέχνες. Απλά, ο καλλιτέχνης έχει την ικανότητα να την βγάλει στο έργο του.
  
     Αντιθέτως, ένας γρουσούζης, κακός, γκρινιάρης, κακορίζικος, στριμμένος, μισάνθρωπος, που τρώγεται με τα ρούχα του, δεν μπορεί να είναι καλλιτέχνης αφού δεν χει μέσα του τίποτε όμορφο να βγάλει.

200. Η Αττική οδός

Όπως παλιότερα τα αεροπλάνα μας φανέρωσαν πόσο μικρός είναι ο κόσμος, έτσι και η Αττική οδός, αφότου άρχισε να λειτουργεί, μας έδειξε πόσο μικρή είναι η Αττική. Ατέλειωτες διαδρομές του παρελθόντος τώρα γίνονται χωρίς να το καταλάβεις.  

199. Από τα βιβλία στο πιλάφι

Η βιβλιοφαγία με κάνει συχνά να διαβάζω παράλληλα περισσότερα του ενός βιβλία, χάνοντας έτσι μέρος της απόλαυσης. Μία ως τόσο, κάνω εκκαθάριση τελειώνοντας τα μισοδιαβασμένα, πριν αρχίσω νέο.

Η υπόθεση μου θυμίζει την νοικοκυρά, που κάποια μέρα δεν μαγειρεύει ώστε να φάει η οικογένεια τα φαγητά που έχουν απομείνει στο ψυγείο.
Με την ευκαιρία, πριν πολλά χρόνια, η φτώχεια δεν επέτρεπε στη νοικοκυρά να πετάξει φαγητά στα σκουπίδια ή στο σκύλο της. Άσε που δεν υπήρχαν και πολλοί οικόσιτοι σκύλοι, ίσως γιατί δεν περίσσευαν αποφάγια. Κυκλοφορούσαν τότε ειδικές συνταγές για νέα φαγητά με αυτά που είχαν ξεμείνει. Κλασικό παράδειγμα, τα ρεβίθια που περίσσευαν στο τσουκάλι την άλλη μέρα πρόσθεταν ρύζι και τα έκαναν με πιλάφι, τα γνωστά «παντρεμένα», που, περιέργως συνδυάζονταν και γευστικά.
     Στην εποχή της λιτότητας που μπήκαμε, τέτοιες συνταγές είναι πολύτιμες.

198. Μυθιστόρημα-διήγημα-ερωτική σχέση

Οι αναγνώστες, στην εποχή μας, προτιμούν το μυθιστορήματα από τα διηγήματα. Ίσως επειδή στο μυθιστόρημα οι αναγνώστες, από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου, βολεύονται με το να παρακολουθούν τους ίδιους ήρωες, στο ίδιο κλίμα, με την ίδια υπόθεση, καθώς εκτυλίσσεται.
 Αντίθετα, στην συλλογή διηγημάτων, κάθε λίγες σελίδες αυτοί οι παράγοντες αλλάζουν. Σε κάθε διήγημα το ενδιαφέρον ανανεώνεται, η γοητεία του άγνωστου  θέλγει και η  ρουτίνα σπάει. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχει το ξεβόλεμα και η φασαρία του «πάλι από την αρχή».
     Με μπόλικη φαντασία, μπορεί το μυθιστόρημα να παρομοιασθεί  με μακροπρόθεσμη, σταθερή, συζυγική ζωή ενώ η συλλογή διηγημάτων με πρόσκαιρες, ερωτικές σχέσεις. Ίσως, οι θιασώτες των μυθιστορημάτων να είναι πιστοί/ές σύζυγοι ενώ των διηγημάτων να ρέπουν προς την απιστία…

197. Η υπόγεια συσχέτιση των λέξεων

Πού να φαντασθεί κανείς ότι το μαντολάτο και το μαντολίνο έχουν την ίδια ρίζα, από το ιταλικό μάντολα (αμύγδαλο). Το πρώτο πήρε το όνομά του από τα αμύγδαλα που περιέχει ενώ το δεύτερο από το αμυγδαλωτό του σχήμα.
Κι η γιόγκα με την Γιουγκοσλαβία μια και η γιόγκα έχει σανσκριτική προέλευση και σήμαινε «σύνδεσμος», ενώ η (πάλαι ποτέ) Γιουγκοσλαβία ήταν η "ενωμένη Σλαβία".
    
Και ακόμη ο Αργύρης με την Αργεντινή, αφού η χώρα πήρε το όνομά της από τα μεταλλεία αργύρου (argentum), που διαθέτει.
    
Τελικά πρέπει να είσαι πολύ «φιλύποπτος» όταν βλέπει ομόηχες λέξεις γιατί, εκεί που δεν το περιμένεις, σου προκύπτουν και ομόρριζες.

196. Ο πολιτισμός των...τρυπών

Είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των τρυπών που έχω ανοίξει, ως τώρα, με το ηλεκτρικό τρυπάνι, για να στερεώσω ή να κρεμάσω κάτι με ούπατ. Ράφια, βιβλιοθήκες, ηλεκτρικά και πάει λέγοντας.

Θυμάμαι παλιά, τι παιδεμός ήταν να σκάβεις με το καλέμι και το σφυρί στον τοίχο για να ενσωματώσεις ένα κομμάτι ξύλο με γύψο στο οποίο βίδωνες τις βίδες.
    
Φαίνεται πως διανύουμε το στάδιο του πολιτισμού των...τρυπών.

195. Η απολογία στον γέροντα εαυτό μου

-Απολογήσου!
Δεν ξέρω αν θα βρεθώ ποτέ στον προθάλαμο του Παράδεισου και αν θα κληθώ να απολογηθώ στον Άγιο Πέτρο για τις πράξεις που έκανα στην επίγεια ζωή μου. Γνωρίζω όμως με βεβαιότητα ότι θα κληθώ κάποτε, από κάποιον ανοικτίρμονα γέροντα, να δώσω λόγο. Κι αυτός δεν θα είναι άλλος από τον ίδιο μου τον εαυτό, σε μεγάλη ηλικία, που θα μου κάνει το φαρμακερό ερώτημα:
-         Πως ξόδεψες, φίλε μου, τη ζωή σου ως τα τώρα; Πως αξιοποίησες τα τάλαντα με τα οποία σε προίκισε ο καλός Θεούλης όταν γεννήθηκες; Τι έκανες για να βρεις την ευτυχία; Είσαι τελικά ευχαριστημένος από την ζωή σου;
Κι εγώ δεν θέλω να βρεθώ στην θέση να ψελλίσω:
-         Δεν πρόλαβα…δεν ήξερα…ζητώ μια δεύτερη ευκαιρία, να ξαναγίνω νέος και να κάνω αυτά που δεν έκανα ως τώρα.
Γιατί εκείνος θα μου απαντήσει, αργοκουνώντας το άσπρο του κεφάλι:
-         Λυπάμαι, φίλε μου. Είναι αργά. Πολύ αργά. «Εν τω  Άδη, ουκ έστι μετάνοια».

Η μωρά παρθένος κι ο Σοπενάουερ…
        Μια τέτοια απάντηση θα ταίριαζε περισσότερο σε μωρά παρθένο, κατά την γνωστή παραβολή του Ευαγγελίου ή σε πεινασμένο παιδί με πατέρα μη φρόνιμο, κατά την γνωστή παροιμία «των φρονίμων τα παιδιά…». Επί πλέον θα σφράγιζε την προσωπική μου αποτυχία στην ζωή, ανεξάρτητα από την όποια επαγγελματική ή κοινωνική  καταξίωσή μου. Είναι αυτό που είχε επισημάνει ο Σοπενάουερ: «Όταν, γέροντες πια, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν πίσω, ανακαλύπτουν ότι πέρασαν όλη τους τη ζωή σε αναμονή. Με έκπληξη συνειδητοποιούν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν δεν ήταν άλλο από τη την ίδια την ζωή τους». Για να μη βρεθώ το λοιπόν στην κατηγορία των «περισσοτέρων ανθρώπων» κατά τον φιλόσοφο, φροντίζω από τα τώρα.
Η φροντίδα μου συνίσταται στην συνειδητή και συνεχή  προσπάθεια να αντιδρώ και να αντιστέκομαι στην καθημερινότητα και την συνήθεια. Να βελτιώνω την ποιότητα ζωής μου. Να βρίσκω τρόπους να καταπολεμώ το άγχος μου. Να χαίρομαι τη ζωή μου. Να επιδιώκω να είμαι ευτυχής!
(Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!"

194. Τα κινηματογραφικά τσιγάρα

Ήθελα να έβλεπα μια στατιστική για τους τόνους τσιγάρων που έχουν καπνίσει οι ηθοποιοί του σινεμά (ενίοτε και του θεάτρου) παγκοσμίως. Είναι για γέλια να βλέπεις πως δεν υπάρχει ταινία, κυρίως στον παλιό κινηματογράφο, χωρίς πρωταγωνιστές με τσιγάρο στο χέρι. Και δεν μιλάω μόνο για όσους έχουν ταυτίσει το παίξιμό τους με το κάπνισμα όπως ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και ο Νίκος Κούρκουλος. Αλλά βλέπεις κωμωδίες, σε άσχετες σκηνές, ακόμη και τον ηθοποιό να καπνίζει. Από τον άβολο τρόπο που κρατάει το τσιγάρο (χωρίς να το κάνει γι' αστείο) καταλαβαίνεις πως ο άνθρωπος δεν είναι καπνιστής.
     Κι ύστερα απορούμε γιατί το κάπνισμα αποκτά νέους πελάτες παρά τις αρνητικές διαφημίσεις. Εκτός κι αν υπάρχει υπόγεια διαπλοκή ανάμεσα στις καπνοβιομηχανίες και στους παραγωγούς ταινιών για γκρίζα διαφήμιση.

193. Η αγάπη στην...μαντεία


Η λέξη «αγάπη» είναι η σημαντικότερη της γλώσσας μας.

Το νόημά της βρίσκεται παντού:από τον έρωτα, τις διανθρώπινες σχέσεις και την θρησκεία, μέχρι το…ξεφύλλισμα της μαργαρίτας!

192. Το βαθύ και ο ρηχός




Το βαθύ Πασόκ ξαναχτύπησε.
Ο ρηχός πρωθυπουργός υπαναχώρησε
και πάλι τρομαγμένος.
Το πλοίο αύτανδρο στον πάτο.
Ούτε ο Άη Νικόλας δε μας σώζει... 

191. Το τζιτζίκι στη Βουλή

     Έχετε δει ποτέ τζιτζίκι γαντζωμένο στον κορμό του δέντρου Δεκέμβρη μήνα; Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για το ίδιο αλλά για το κουφάρι του. Όταν ψόφησε από το κρύο, τα μυρμήγκια έφαγαν το εσωτερικό και άφησαν άθικτο το κέλυφός του. Κι όμως, η θέα του σε ξεγελά και νομίζεις ότι το βλέπεις ολοζώντανο.  

     Στη θέση του τζιτζικιού, βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα. Αυτό που βλέπουμε, στην πραγματικότητα, είναι το κέλυφός τους. Τα ίδια έχουν από καιρό πεθάνει, χωρίς ακόμη να το ξέρουν. Δεν τα έφαγαν τα μυρμήγκια αλλά η χρόνια σήψη. Νέοι σχηματισμοί με νέα πρόσωπα και νέες πολιτικές θα τα αντικαταστήσουν. Το συντομότερο, το καλλίτερο.  

190. Ο μποξέρ και το...μποξεράκι


Πού να φαντάζονταν ποτέ οι φοβεροί και τρομεροί μποξέρ όλων των εποχών πως το επάγγελμά τους θα ονομάτιζε έναν ορισμένο τύπο...σώβρακου;

189. Οι κλειδωμένες κόκκινες γραμμές

 Οι δημοσιογράφοι έχουν πλάκα με τα κλισέ τους. Στην καθημερινή αγωνία τους να γράψουν ή να πουν κάτι που θα εντυπωσιάσει,   αντί να επικεντρωθούν στην ουσία του  θέματος, καταφεύγουν στην ευκολία του κλισέ.   
Ιδού μερικά παραδείγματα:
  • Προτιμούν το τρομοκρατικό "επάρατη νόσος" αντί "καρκίνος".
  • "Βάλτε μια άνω τελεία" λανσάρισε πρώτος ο κ. Παναγιωτόπουλος για να διακόψει προσωρινά τον τηλεοπτικό καλεσμένο του. Κι ύστερα έγινε σημαία και πήρε σβάρνα όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα.
  • Τα ρήματα προσδιορίζω, συμφωνώ, καθορίζω, αποφασίζω και τα συναφή έχουν αντικατασταθεί από το πιασάρικο "κλειδώνω". Έτσι έχουμε: "Η ημερομηνία κλείδωσε...", "τα μέτρα κλείδωσαν..." κλπ. Δεν υπάρχει πλέον δελτίο ειδήσεων (τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό), δεν υπάρχει ρεπορτάζ ή άρθρο στον τύπο, που να μην περιέχει πεντέξι "κλειδώματα". Η κατάχρηση κατέστρεψε την όποια αρχική πρωτοτυπία της λέξης. 
  • Ωσαύτως, κάθε υπουργός, βουλευτής, δήμαρχος, συνδικαλιστής, ή πρόεδρος δημόσιου οργανισμού, που σέβεται τον εαυτό του, φροντίζει να διατυμπανίσει την δική του "κόκκινη γραμμή", σύμφωνα με την δημοσιογραφική φρασεολογία.   
    Προχθές άκουσα, από νέο ρεπόρτερ, το αμίμητο : "Οι κόκκινες γραμμές για τον υπουργό κ. Τάδε κλείδωσαν και είναι...". Αμπαλάζ δύο-σε-ένα!. 

188. Η πίστη στον θεό



ΠΡΟΣΚΗΝΗΤΕΣ
(PILGRIMS)









Η λογική εμποδίζει την πίστη στο θεό. Την επιβάλλουν όμως η ανθρώπινες ανάγκες: εφησυχασμού των μύχιων φόβων, αρωγής στον μεγάλο κίνδυνο και ευχαριστίας για τα δώρα της ζωής. 

Tο εικονιζόμενο έργο ΠΡΟΣΚΗΝΗΤΕΣ (PILGRIMS) παρουσιάζεται αναλυτικά στην Σύνδεση:

187. Βούτυρο και μήλα

Στη δεκαετία του '50, στα δημοτικά σχολεία, η UNRA μοίραζε Ολλανδικό βούτυρο και τυρί για να παχύνει τους υποσιτιζόμενους μαθητές.

Σήμερα, στα δημοτικά σχολεία, με πρόγραμμα της ΕΕ, μοιράζουν μήλα για να λεπτύνουν τους παχύσαρκους μαθητές, μαθαίνοντάς τους φυσική διατροφή!

Παχαίνουμε κι αδυνατίζουμε με την φροντίδα των ξένων...

186. Παπαδιαμάντης Αγανακτισμένος

                      Τις ημύνθη περί πάτρης;

     Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμα τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους!

     Τότε σε εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι Βουλευταί κι οι Δήμαρχοι. Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια»,  δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν ον ήθελαν παρουσιάσουν.

     Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ’ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ’΄αυτού…Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτή διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κι επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

     Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εφημερίδα Ακρόπολις, 1896

185. Κάτω τα χέρια από την ΕΡΤ

Η πινακίδα στα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια έγραφε χθές:
"Η ΠΡΟΣΠΕΡΤ ΑΠΕΡΓΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΡΤ ΚΑΙ ΓΙΑ Ν ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ".
Σημειωτέον, η ΕΡΤ απασχολεί 3.300 υπαλλήλους, που ξεπερνούν τους εργαζόμενους στο BBC. Συσσωρευμένες ζημιές 130 εκατομμύρια ευρώ.

«Άλλο 1-1-4 κι άλλο 9.84» λέει το παλιό τραγούδι του Κραουνάκη. Έχει δίκιο, αφού ο δημοτικός ραδιοσταθμός 9.84, με ακροαματικότητα 0.7%, έχει έλλειμμα 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.

«Περικοπές μισθών, πάγωμα συντάξεων, ψαλίδι σε εφάπαξ, κατάργηση φοροαπαλλαγών, έκτακτοι φόροι-εισφορές, αλλαγές σε ΕΚΑΣ και άλλα επώδυνα μέτρα για 2011-2012», γράφουν οι εφημερίδες.

Υ.Γ. Δηλώνω ότι επιθυμώ συρρίκνωση της ΕΡΤ.

184. Η συμπύκνωση του παρελθόντος

Όταν κοιτώ την γυναίκα μου, δεν βλέπω μόνο αυτήν. Βλέπω και όλο το βάθος του χρόνου που έχω ζήσει μαζί της, από τότε που γνωριστήκαμε. Όλο το μείγμα των αναμνήσεων και των εμπειριών γίνονται ένα με την μορφή της. Το ίδιο συμβαίνει με τους φίλους και τους γνωστούς.
Μοιάζει με τους πίνακες του Πικάσο όπου βλέποντας το προφίλ ενός προσώπου, ταυτόχρονα βλέπεις και το μάτι που βρίσκεται από την άλλη πλευρά και που, σύμφωνα με τους κανόνες της φυσικής, είναι αθέατο.
Αυτό το φαινόμενο εξηγεί:
  • το διάστημα που απαιτεί το «σπάσιμο του πάγου», σε μια σχέση.
  • την διαφορά στον τρόπο που βλέπουμε, διαχρονικά τους δικούς μας.
  • τον αλλιώτικο τρόπο με τον οποίο δύο άνθρωποι βλέπουν ένα κοινό γνωστό με  τον οποίο όμως  ο καθένας έχει διαφορετικό χρόνο γνωριμίας.
  • τον παρόμοιο τρόπο που βλέπονται φίλοι με κοινές εμπειρίες και μεγάλη διάρκεια γνωριμίας, π.χ. παλιοί φίλοι που μεγάλωσαν στην ίδια  γειτονιά.
  • τον τρόπο με τον οποίο βλέπονται οι εραστές. Ό καθένας βλέπει στον άλλο, μαζί με την μορφή του, και τις ερωτικές στιγμές που πέρασαν μαζί.
Το εικονιζόμενο έργο ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑ παρουσιάζεται αναλυτικά στη σύνδεση:
http://aris-tourgimata.blogspot.com/2011/05/adam-and-eve.html

183. Η δύναμη των πολιτικών

      Στην παρούσα φάση, η πραγματική δύναμη των πολιτικών συνοψίζεται στην εξής φράση:
    "Βρίστε, μουτζώστε, φτύστε μας  μας όσο θέλετε, αλλά, αφού δεν έχετε άλλους, καλλίτερους πολιτικούς, πάλι εμείς θα σας κυβερνάμε".

    

182. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004 (OLYMPIC GAMES 2004)

Το 2004 ζήσαμε τον μύθο των Ολυμπιακών αγώνων.
Το συνολικό κόστος τους έφτασε επισήμως τα 11,2 δισεκατομμύρια ευρώ και ανεπισήμως τα 20 δισεκατομμύρια.
Τότε αυτά τα ποσά αυτά μας φαίνονταν απλά σαν αριθμοί με πολλά μηδενικά, που αφορούσαν κάποιους άλλους και όχι εμάς.
Τώρα καταλάβαμε ότι αναφέρονταν σε πραγματικά λεφτά που δανειστήκαμε και πρέπει να πληρώσουμε.   
Με αυτά και με άλλα, φτάσαμε ως εδώ...

Το εικονιζόμενο έργο μου "Ολυμπιακοί Αγώνες 2004" παρουσιάζει Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση και Άρση Βαρών, ενώ άλλα καλύπτουν Ενόργανη Γυμναστική, Καταδύσεις και Πυγμαχία.
Το μαύρο φόντο της φωτογραφίας αποδείχθηκε προφητικό...

181. "Μα, δεν είμαστε όλοι κλέφτες"

Ας υποθέσουμε ότι η εταιρεία που διευθύνω λειτουργεί ομαλά με πεντακόσιους  υπαλλήλους.
Ξάφνου, εγώ και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου τα κάνουμε πλακάκια μεταξύ μας και τριπλασιάζουμε τον αριθμό τους για να προσλάβουμε συγγενείς μας (παιδιά, αδέλφια, συζύγους κλπ). Είναι αργόσχολοι με πλούσιες παροχές (επιδόματα, 18 μηνιαίοι μισθοί, βρεφονηπιακός σταθμός μέσα στην εταιρεία κλπ).  
Ερώτημα: Κλέβουμε ή όχι τους μετόχους της εταιρείας μας;

180. Οι ατακαδόροι

Η κατάληξη –δόρος υποδηλώνει επιδεξιότητα ή επάγγελμα. Π.χ. μπαλαδόρος, τορναδόρος, τρακαδόρος, ατακαδόρος.
Επαγγελματίες ατακαδόροι είναι οι κονφερασιέ, επιθεωρησιογράφοι, κειμενογράφοι, στιχουργοί λαϊκών ασμάτων, κωμικοί σε ζωντανές παραστάσεις κλπ. Όλοι αυτοί όμως είναι μηδέν μπροστά στους πολιτικούς.
Ο πολιτικός λόγος έχει αντικατασταθεί από την ατάκα. Η αγωνία του πολιτικού, όπου βρεθεί, (Βουλή, τηλεόραση, συνέδριο κόμματος, προεκλογική συγκέντρωση, συνέντευξη τύπου) είναι να πετάξει την ατάκα που θα εντυπωσιάσει και θα προκαλέσει το χειροκρότημα. Ο ατακαδόρος πήρε την θέση του παλιού ρήτορα.
Οι ατάκες που εξακοντίζονται στις πολιτικές αψιμαχίες θυμίζουν  τα βεγγαλικά που αλληλο-εκτοξεύουν, το Πάσχα, οι αντίπαλες ενορίες, στην Χίο (φωτογραφία). Οι πολιτικοί συναγωνίζονται ποιος θα πει την πιο εντυπωσιακή και θα κατατροπώσει τον αντίπαλο.
Από ατάκα σε ατάκα, φτάσαμε ως εδώ…

179. Κωλοέλληνες...

Όταν, πριν χρόνια, άκουσα το τραγούδι του Σαββόπουλου "Κωλοέλληνες", σαν πρωτοβγήκε, θύμωσα πολύ με τον συνθέτη. Θεώρησα ότι θίχθηκε ο πατριωτισμός μου. Μέχρι που σκέφτηκα, τότε, να κάνω πακέτο όλους τους δίσκους του (διαθέτω την πλήρη συλλογή, ακόμη και τα πρώτα 45άρια) και να του την στείλω πεσκέσι, "εις ένδειξιν διαμαρτυρίας".
Με την πάροδο του χρόνου όμως, άρχισα να ανακαλύπτω, σιγά σιγά, πόσο δίκιο είχε. Ώσπου τον δικαίωσα πλήρως. Ο άνθρωπος ήταν μπροστά από την εποχή του.

178. Αντιπερασπισμός

"Την έντονη αντίδραση του πολιτικού κόσμου έχει προκαλέσει ο αποκλεισμός της εισόδου του Κοινοβουλίου από ομάδα πολιτών. Βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής φυγαδεύτηκαν μέσω του Εθνικού Κήπου" (ο τύπος)
      Η βιαιοπραγία των Αγανακτισμένων έδωσε την ουρανοκατέβατη ευκαιρία στους στριμωγμένους πολιτικούς για έναν εντυπωσιακό αντιπερισπασμό.
   Η πραγματική δύναμη των Αγανακτισμένων είναι το ακηδεμόνευτο από πολιτικά κόμματα και η νηφαλιότητα. Από την στιγμή που χάνει το ένα από τα δυο, χάνει και το παιχνίδι.

177. Το προτζέκτορ του μυαλού μου

     Κουβαλώ μέσα μου τους (πεθαμένους και ζωντανούς), συγγενείς, γνωστούς και φίλους, όπως κι όλη την προηγούμενη ζωή μου.     
     Με  αστραπιαία αντι-ζουμ, βγαίνουν από τις κρυψώνες του εγκεφάλου μου και με επισκέπτονται. Συχνά ή σπάνια, συνειδητά ή ασυνείδητα, εκούσια ή ακούσια,  φλαπ, τινάζονται από τον ύπνο τους και προβάλλονται στην οθόνη του μυαλού μου πρόσωπα, γεγονότα, αναμνήσεις, παραστάσεις, σκέψεις. Μέχρις ότου κάποιος εξωτερικός ή εσωτερικός παράγοντας (η αγχίνους σκέψη) τους ξαναστέλνει στο ασυνείδητο, προβάλλονταν τώρα νέο υλικό. Αέναη κίνηση.
     Χημικές διεργασίες και ηλεκτρικές κενώσεις σε ένα διαρκές πάρτι μέσα στον εγκέφαλό μου.