Ερχόμαστε στον κόσμο και μας γαλουχούνε παιδικά παραμύθια.
Φεύγουμε από αυτόν πιστεύοντας σε μεταφυσικούς μύθους για το επέκεινα.
Στο μεταξύ διάστημα, μεγαλύτερο χρόνο ζούμε σε ένα φαντασιακό κόσμο παρά στον πραγματικό.
Στον φαντασιακό, όταν διαβάζουμε ένα λογοτεχνικό βιβλίο, κόβοντας την επαφή με τον περίγυρό μας και ζώντας τη ζωή των ηρώων του μυθιστορήματος, διηγήματος και γενικότερα του λογοτεχνήματος. Όταν διαβάζουμε μυθολογία της πατρίδας μας ή άλλων χωρών.
Τα έπη που έχουν περίοπτη θέση στην κουλτούρα των λαών (Ιλιάδα, Οδύσσεια, Αινιάδα, Γκιλγκαμές, Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν, Θεία Κωμωδία, Μαινόμενος Ορλάνδος κλπ,) όπως και οι παραλογές (του Νεκρού Αδελφού) με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, μύθοι είναι.
Οι κινηματογραφικές ταινίες, τα θεατρικά έργα, οι όπερες, τα σίριαλ στην τηλεόραση, τα ανέκδοτα που διηγούμαστε κι αυτά μύθοι.
Οι οπαδοί της κάθε θρησκείας θεωρούν ότι όλοι οι αλλόθρησκοι πιστεύουν στους μύθους της θρησκείας τους.
Το ένα τρίτο της ζωής μας το περνάμε κοιμώμενοι. Όμως τα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο μας, μύθοι είναι.
Φυγή από την πραγματικότητα κάνουμε όταν αναπολούμε σκηνές του παρελθόντος, όταν ρεμβάζουμε ή φανταζόμαστε μελλοντικές σκηνές. Το ίδιο κι όταν ακούμε διηγήσεις άλλων, συμμετέχομε σε κουτσομπολιά ή χαζεύουμε στην τηλεόραση. Παύουμε τότε να παράγουμε δικές μας σκέψεις και αναλίσκουμε σκέψεις, εικόνες και δραστηριότητες άλλων. Σε ακραίες περιπτώσεις η ανάγκη για φυγή από την πραγματικότητα οδηγεί στα ναρκωτικά. Όλα τα υποκατάστατα της πραγματικότητας είναι μύθοι.
Τελικά, σε όλη την διάρκεια της ζωής μας καταναλώνουμε τεράστιες ποσότητες μύθου. Αυτό εξηγεί και την προθυμία των ανθρώπων να πιστεύουν ακόμη και σε εξωφρενικά πράγματα, που επαληθεύει τον ενάμισι στίχο του Έλιοτ «…human kind / Cannot bear very much reality», το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να αντέξει πάρα πολύ πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου