Στην παιδική μου ηλικία, ανέξοδη διέξοδο στην οργιώδη φαντασία μου, μια και δεν υπήρχε η τηλεόραση, έδιναν τα γραμματόσημα που συνέλεγα, κυρίως από τις γειτόνισσες με άνδρα ναυτικό.
Το καθένα τους ήταν για μένα ένα παράθυρο στον κόσμο. Εξωτικά ονόματα χωρών, παραδείσια πτηνά, φάτσες αρχηγών κρατών, καταρράκτες, ζώα της ζούγκλας, τα γραμματόσημα έπαιζαν το ρόλο των σύγχρονων ντοκιμαντέρ και ταξιδιωτικών εκπομπών. Κάποια τοπία μού δημιουργούσαν μια αφόρητη, σχεδόν οδυνηρή, επιθυμία κάποτε να τα επισκεφτώ.
Γραμματόσημα όμως ίσον ταξινόμηση. Κατά κράτος, κατά θέμα, ή κατά σειρά, ανάλογα τα γούστα του συλλέκτη. Με μεγάλη προσοχή για να μην καταστραφεί κάποιο δοντάκι και με την χρήση της ειδικής τσιμπίδας, τα γραμματόσημα έμπαιναν στην διαφανή θηκούλα του άλμπουμ.
Με τα διπλά γραμματόσημα γινόταν ανταλλαγή με τους φίλους μου συλλέκτες. Όχι όμως στη βάση ένα-προς-ένα. Το καθένα αποκτούσε την δική του συναλλακτική αξία, που καθορίζαμε υποκειμενικά, ανάλογα με την σπανιότητα, το θέμα, το μέγεθος ή το σχήμα τους (τα ρομβοειδή και τα τριγωνικά άξιζαν παραπάνω).
Τα γραμματόσημα με ωφέλησαν πολλαπλά: ΄
Με «ταξίδεψαν» νοερά, σε μακρινές και ξωτικές χώρες, μέχρι την άκρη της γης.
Καλλιέργησαν το γούστο μου, αφού το κάθε γραμματόσημο είναι ένα έργο τέχνης που ο γραφίστας το συνθέτει σε μεγάλο μέγεθος πριν σμικρύνει σε «μέγεθος γραμματοσήμου».
Με μπόλιασαν με το μεράκι της συλλογής κι έτσι αργότερα άρχισα να συλλέγω διάφορα, όπως σπιρτόκουτα, πεταλούδες, φιγούρες του θεάτρου σκιών, αναγνωστικά βιβλία αλλά και διάφορες σκέψεις μου που πίστευα πως άξιζε να καταγραφούν.
Τέλος, με μύησαν στην διαδικασία της ταξινόμησης. Δεν είναι εύκολο σε ένα χαοτικό πλήθος πραγμάτων να δημιουργήσω κριτήρια ταξινόμησης, να ξεχωρίζω το υλικό, να πετώ τα άχρηστα και να το οργανώνω το υπόλοιπο υλικό σε παρουσιάσιμη μορφή.
Χωρίς την διαδικασία της ταξινόμησης δεν θα μπορούσα να γράψω τα βιβλία μου. Το πλήθος των σημειώσεων που κρατώ σχετικά με το θέμα μου, μπορώ και το τιθασεύω μόνο με αυτό τον τρόπο. Μοιάζει με ένα μεγάλο κοπάδι ζώων που βόσκουν ανάκατα στην πλαγιά του βουνού, κι εγώ πρέπει να τα μαζέψω, να τα ξεχωρίσω, να διώξω τα άχρηστα και να τα βάλω τα υπόλοιπα στη σειρά μέσα στο μαντρί.
Σήμερα στα παιδιά τα γραμματόσημα δεν λένε τίποτε. Τα έχουν αντικαταστήσει, όπως και τόσα άλλα, η τηλεόραση και το κομπιούτερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου