542. Τα παλιά κουρεία (1/4)

Πίσω, στην δεκαετία του '50, δεν υπήρχαν ανδρικά κομμωτήρια. Μόνο κουρεία, κοινώς μπαρμπέρικα. Η πελατεία τους ήταν αμιγώς ανδρική.

Βασικό έπιπλο του κουρείου ήταν η ειδική πολυθρόνα έχοντας απέναντι στον τοίχο τον μεγάλο καθρέφτη και τον πάγκο με τα εργαλεία της μπαρμπερικής τέχνης:

Χειροκίνητες κουρευτικές μηχανές, συμπεριλαμβανομένης της απεχθούς "ψιλής" που κούρευε "κουρούπι" τους μαθητές, τους νεοσύλλεκτους και του τεντιμπόηδες.

Τσατσάρες και ψαλίδια. Μεγάλο ξυράφι, ακονιζόμενο στο δερμάτινο λουρί, που η εβδόμη τέχνη το μετέτρεψε σε ανατριχιαστικό φονικό όργανο.

Λεκανάκι και πινέλο για σαπουνάδα και σαπούνι σε σκόνη.

Σκεύος με κυλιόμενο χαρτί όπου σκουπιζόταν το ξυράφι στην διάρκεια του ξυρίσματος.

Μπαστουνάκι με στύψη για τυχόν αμυχές από το ξυράφι. 

Μπουκαλάκι με κολόνια-οινόπνευμα για οδυνηρό after shave.

Βούρτσα με χερούλι για να απομακρύνει τις κομμένες τριχούλες από τον σβέρκο αφού πασπαλίζονταν με ταλκ.

Μπουκαλάκι με μπριγιόλ το οποίο έκανε τα μαλλιά να γυαλίζουν, τιθάσευαν τις απείθαρχες τρίχες και κρατούσαν το χτένισμα, σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας που προέβλεπε χωρίστρα και "κοκοράκι" ή "μπουλαντζέ" αλα Έλβις Πρίσλεϊ.

Βαποριζατέρ με κολόνια που σε έκανε να μυρίζεις σαν επιτάφιος.

Και, βέβαια, η μεγάλη άσπρη πετσέτα που τυλιγόταν γύρω από τον λαιμό του πελάτη για να τον προστατέψει από τις μυριάδες τριχούλες  που έπεφταν γύρω του, σαν νιφάδες, κατά την ιεροτελεστία του κουρέματος για να καταλήξουν στο πάτωμα. 

(συνεχίζεται)