400. Ο έρως χρόνια δεν κοιτά...

        Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο λόγος που μια νέα γυναίκα δέχεται να παντρευτεί έναν άντρα μεγαλύτερο της κατά μερικές δεκαετίες. Ξέρω, το μυαλό όλων πηγαίνει στο χρήμα. «Η παλιά η κότα έχει το ζουμί…αλλά ο γέρος κόκορας το πορτοφόλι!», λέει η γνωστή παροιμία, όπως την συμπλήρωσα εγώ. Σύνηθες το φαινόμενο με πλούσιους επιχειρηματίες, και όχι μόνο.

Το χρήμα όμως δεν δίνει την απάντηση για όλες τις περιπτώσεις. Για παράδειγμα, έχουμε δει συζύγους, συντρόφους ή ερωμένες γνωστών Ελλήνων συγγραφέων, στιχουργών και ποιητών, με ηλικία πολύ μικρότερη από την δική τους. Ο Κωστής Παλαμάς είναι ένας από αυτούς, για να αναφέρω μόνο τον παλαιότερο. Υποθέτω ότι το κίνητρο για τις νέες αυτές γυναίκες ήταν ο θαυμασμός τους για το ταλέντο και την τέχνη τους. Ίσως και η φιλοδοξία πως το ίνδαλμά τους θα τις βοηθούσε να αναδείξουν κάποιο αντίστοιχο ταλέντο που διέθεταν κι εκείνες (ή έτσι νόμιζαν). Στην χιουμοριστική, παλαιότερη παρατήρηση του Νίκου Δήμου «στην εποχή μας, με τα ποιήματα ούτε γκόμενα δεν βγάζεις…»,  θα αντέτεινα  «...εκτός κι αν είσαι ήδη διάσημος ποιητής».  Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Αντρέ Σεγκόβια έγιναν πατεράδες σε προχωρημένη ηλικία.

Υπάρχει και η φροϋδική εξήγηση με το σύνδρομο της Ηλέκτρας, αντίστοιχο του Οιδιπόδειου. Νέες γυναίκες που θαύμαζαν τον πατέρα τους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να συνδεθούν με άνδρες της ηλικίας του. 

Ο Χένρι Κίσινγκερ είχε επισημάνει ότι το ισχυρότερο αφροδισιακό που έλκει τις γυναίκες είναι η πολιτική δύναμη. Αυτό εξηγεί γιατί η πολιτική έχει γεμίσει από διάσημους επιβήτορες νεανίδων: Τζων Κένεντι, Ανδρέας Παπανδρέου, Μπιλ Κλίντον (φωτο), Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Στρος Καν κλπ.

Μια άλλη περίπτωση είναι ο επαγγελματικός χώρος. Πιστεύω πως στην ανδροκρατούμενη κοινωνία μας, μια γυναίκα για να ανελιχτεί καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια από του άνδρα. Έχω θυμώσει ακούγοντας κακόβουλους άνδρες να αφήνουν βρώμικα και ανυπόστατα υπονοούμενα για γυναίκες που επάξια κατέλαβαν μια υψηλή θέση. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποιες πράγματι αξιοποίησαν κατάλληλα τα θέλγητρά τους για να ανελιχθούν. 

Το αντίστροφο φαινόμενο, δηλαδή νέοι άνδρες με ηλικιωμένες γυναίκες είναι υπαρκτό αλλά πιο σπάνιο. Εξαιρώντας τους επαγγελματίες ζιγκολό, ας θυμηθούμε π.χ. τον Τεό Σαγκαπό με την γηραλέα Εντίθ Πιάφ,  ή τον  νεαρό Αλβανό που παντρεύτηκε την υπέργηρη αφεντικίνα του, όπως μάθαμε από τον τύπο. Και ο παλιός Ελληνικός κινηματογράφος είναι γεμάτος με περιπτώσεις πασίγνωστων αρρένων ηθοποιών  που οφείλουν την καριέρα τους στη σχέση που ανέπτυξαν, στα πρώτα τους βήματα, με διάσημες αλλά πολύ μεγαλύτερες συναδέλφους τους.

Υπάρχει ακόμη και η ψυχοπαθολογική περίπτωση της γεροντο-λαγνείας, από την οποία προφανώς υπέφερε ο Βρετανός οικογενειάρχης ταξιτζής, όπως αποδείχτηκε μετά την σύλληψή του, που έμπαινε το βράδυ σε σπίτια αποκλειστικά υπερήλικων γυναικών και τις βίαζε.

Η κοινωνία ανέχεται το ζευγάρωμα νέας με ηλικιωμένο δίνοντας μάλιστα και συγχωροχάρτι με το «ο έρως χρόνια δεν κοιτά». Αντίθετα, δεν ανέχεται το αντίστροφο δηλαδή την ερωτική σχέση νέου με ηλικιωμένη, που την αποκαλεί χλευαστικά τεκνατζού.  «Άτιμη κενωνία»...