Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

353. Σαράντα ραβδισμοί

          Η συνάδελφος που επέστρεψε από επαγγελματικό ταξίδι στην Σιγκαπούρη ήταν εντυπωσιασμένη από δύο πράγματα που είδε εκεί: την εφαρμογή των νόμων και την χαρούμενη όψη των κατοίκων. To δεύτερο ίσως είναι αποτέλεσμα του πρώτου.
Θυμάμαι, πριν κάμποσα χρόνια, ένας νεαρός Αμερικανός συνελήφθη στην Σιγκαπούρη επειδή χάραξε με κλειδί ένα αυτοκίνητο. Η ποινή που προέβλεπε ο νόμος ήταν 40 ραβδισμοί στην πλάτη. Ήταν όμως δυνατόν ένας Αμερικανός πολίτης να υποστεί τέτοιο εξευτελισμό; Μάταια οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν λυτούς και δεμένους για να πείσουν τις αρχές να αλλάξουν την ποινή. Μέχρι και ο τότε πρόεδρος, ο Κλίντον, είχε επέμβει. Τελικά, η μόνη τους υποχώρηση ήταν τα χτυπήματα να είναι μαλακά. Ο νεαρός μετά την εκτέλεση της ποινής πήγε σπίτι αντί στο νοσοκομείο όπου θα κατέληγε διαφορετικά. 
Σχετικό περιστατικό μου διηγήθηκε Έλληνας επιχειρηματίας. Περιμένοντας στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης να αναχωρήσει, άναψε πούρο. Ο φύλακας τον πλησίασε και του έδειξε την απαγορευτική πινακίδα. Εκείνος ζήτησε συγγνώμη, έριξε το πούρο στο πάτωμα και το έσβησε πατώντας το. Ο φύλακας του ζήτησε πρόστιμο διακόσια δολάρια για το παράνομο κάπνισμα και  τριακόσια για την ρύπανση. «Μα, δεν έχω μαζί μου πεντακόσια δολάρια» διαμαρτυρήθηκε ο επιχειρηματίας. «Κανένα πρόβλημα» συνέχισε απτόητος εκείνος. «Σε πόσην ώρα φεύγει το αεροπλάνο σας;». «Σε μία ώρα». Ο φύλακας του ζήτησε να τον ακολουθήσει στην αποθήκη, του έδωσε φαράσι, σκούπα και την ειδική ρόμπα των καθαριστών. Ο επιχειρηματίας την φόρεσε αδιαμαρτύρητα. Μάλιστα, επειδή είναι μεγαλόσωμος και δεν τον χωρούσε, πέρασε το χέρι του στο ένα μόνο μανίκι.  Επί μία ώρα σκούπιζε τους χώρους του αεροδρομίου. «Μα, γιατί δέχτηκες;», τον ρώτησα. «Επειδή δεν είχα άλλη επιλογή» απάντησε αφοπλιστικά.   
Η Σιγκαπούρη ευημερεί οικονομικά επειδή προσελκύει επενδύσεις. Το επιτυγχάνει επειδή κάνει ακριβώς το αντίθετο από εμάς. Εφαρμόζει τους νόμους της, χωρίς εξαίρεση, έχει σταθερό φορολογικό καθεστώς και περιορισμένη γραφειοκρατία και διαφθορά.
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται μόνο στη Σιγκαπούρη. Πρόσφατα, ο πρόεδρος της Γερμανίας αναγκάστηκε σε παραίτηση επειδή, πριν από χρόνια, πήρε στεγαστικό δάνειο με ευνοϊκούς όρους βάζοντας μέσο. Στο παρελθόν, Αυστραλός υπουργός εκδιώχθηκε επειδή δέχθηκε ως δώρο από Κουβανό αξιωματούχο ένα κουτί πούρα Αβάνας με αξίας άνω του ορίου των πεντακοσίων δολαρίων Αυστραλίας που προβλέπει ο νόμος. «Μα, στην Κούβα, αυτό το κουτί πουλιέται διακόσια δολάρια», ισχυρίστηκε εκείνος. «Ναι, αλλά στην Αυστραλία, μετά τους φόρους, πουλιέται εξακόσια»  αντέτειναν οι άλλοι.
Όταν ο Έλληνας βρεθεί στο εξωτερικό, αλλάζει άρδην συμπεριφορά. Ξέρει ότι εκεί δεν σηκώνει να κάνει τον καμπόσο και μεταμορφώνεται σε υπάκουο πολίτη. Θρασυδειλία; Ίσως.
Ας ελπίσουμε ότι ανάμεσα στα πολλά που θα αλλάξουν αναγκαστικά εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε θα είναι και η συμπεριφορά μας απέναντι στο νόμο. Άλλωστε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή.    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου