Απογειώνεσαι με το αεροπλάνο κάτω από μαύρα, βαριά σύννεφα, μέσα σε αστραπόβροντα, κεραυνούς, νεροποντές, χιώνα και χάλαζα.
Σε λίγο ταξιδεύεις πάνω από τα σύννεφα σε ένα λαμπρό ήλιο, που, αδιάφορος με τα τεκταίνομενα κάτω από τα πόδια του, χαμογελά και καρτερεί με υπομονή να φύγουν τα σύννεφα για να στεγνώσει τη γη.
Κάπως έτσι δεν είναι και οι ανθρώπινες δυσκολίες και συμφορές; Στο τέλος πάντα βγαίνει ο ήλιος που στεγνώνει τα δάκρυα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου