337. Η παγίδα του «να περνάμε καλά»

         Στα χρόνια  του ξεσαλώματος που έφερε η  ψεύτικη ευημερία με δανεικά,  η συνηθισμένη ευχή-σύνθημα που εφευρέθηκε και επικράτησε ήταν «να περνάμε καλά». Προσέξτε, μην την συγχέουμε με την ευχή «να είσαι καλά», την συνήθη απάντηση στο «ευχαριστώ»,  που σημαίνει «να είσαι καλά στην υγεία σου». Αντίθετα, το «να περνάμε καλά» έχει έντονο μέσα του το στοιχείο της ευδαιμονίας, της καλοπέρασης με υλικά αγαθά. 

Δεν έχω τίποτε με το «να περνάμε καλά». Κανείς φυσικά δεν θέλει να  περνά άσχημα. Εξαρτάται όμως τι εννοούμε με το «καλά». Κανονικά η λέξη αυτή περιέχει την έλλειψη πενίας, την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος, την αγάπη και την κοινωνική αλληλεγγύη, την αρμονία και την ψυχική ισορροπία. Όμως, η αφθονία του χρήματος, άσπρου και μαύρου,  που κυκλοφορούσε διέβρωσε τα πάντα, ακόμη και την έννοια του  «να περνάμε καλά». Αφαίρεσε όλα τα πνευματικά στοιχεία του και περιορίστηκε σε ένα:  την υλική ηδονή, την κραιπάλη.

Τα πράγματα τώρα άλλαξαν. Η ώρα σήμανε δώδεκα και η Σταχτοπούτα έχασε τα πολυτελή ρούχα της, η χρυσή άμαξα εξαφανίστηκε ως διά μαγείας και εκείνη ξαναντύθηκε στα κουρέλια.

Τώρα είναι η ευκαιρία να ξαναδώσουμε στο «να περνάμε καλά» το σωστό του νόημα. Να κοιτάξουμε μέσα μας, να επανασυνδεθούμε με τους φίλους και την κοινωνία, να ξαναβρούμε το «εμείς» αφού ο νεοπλουτισμός μάς έχτισε μέσα στο «εγώ». Μπορούμε «να περνάμε καλά» με πενιχρά μέσα. «Φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας». Τελικά, αυτοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τα είχαν πει όλα!