107. Κυνισμός και αλήθεια

Σε Γαλλικό ντοκιμαντέρ για την ζωή του, ο  κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, επικεφαλής του ΔΝΤ, σχολιάζοντας το κρεμασμένο ομοίωμά του στην πλατεία Συντάγματος, τον Δεκέμβριου του 2010, είπε για τους Έλληνες:

     "Είναι φυσικό, αναπόφευκτο, να μας θεωρούν υπεύθυνους ακόμη κι αν δεν είμαστε καθόλου. Η πραγματικότητα είναι ότι πως αυτοί οι άνθρωποι εκεί βρίσκονται μέσα στα σκατά. Και πάρα πολύ! Και όταν η γυναίκα λέει δεν μπορώ να αγοράσω ψωμί, είναι αλήθεια.

     Αυτός ο θυμός είναι θεμιτός. Οι άνθρωποι στον δρόμο έχουν την αίσθηση ότι παραπλανήθηκαν. Και οι ίδιοι τα έχουν μαγειρέψει λιγάκι, δεν πλήρωναν φόρους, είναι λίγο το εθνικό τους σπορ, αλητεία στο έπακρο. Και επιπλέον, είναι οι πιο πλούσιοι!

     Αν δεν είχαμε έλθει θα είχαν πέσει στο βάθος της αβύσσου. Μετά δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση δεν θα πλήρωνε, ο κόσμος θα μάζευε τα λεφτά από τις τράπεζες. Θα ήταν η πλήρης διάλυση. Είναι άδικο αυτό που μας προσάπτουν αλλά είναι φυσιολογικό".  

     Ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης χαρακτήρισε αυτές τις δηλώσεις κυνικές.

     Ερώτημα: Μήπως, εκτός από κυνικές, είναι και αληθείς;