Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

217. Άγγελοι επί της γης

Τους άγγελους τους φανταζόμαστε σαν την προσωποποίηση του εντελώς άκακου πλάσματος. Δεν ζηλεύουν, δεν φθονούν, δεν υποσκάπτουν, δεν βυσσοδομούν, δεν βλάπτουν, δεν παραβαίνουν καμία από τις δέκα εντολές.

Υπάρχουν ανθρώπινα πλάσματα πάνω στη γη που να τα κάνουν όλα αυτά; Ναι, τα παιδιά, και από αυτά τα βρέφη, θα έλεγε κανείς.

Κι όμως, υπάρχουν κι άλλα. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται, πεθαίνουν σε μεγάλη ηλικία, όπως όλοι μας. Είναι πολλοί, κυκλοφορούν μεταξύ μας και βρίσκονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο καθένας μας ξέρει τουλάχιστον πέντε από αυτούς.

Όχι, δεν είναι οι ασκητές και οι άγιοι γιατί κι εκείνοι από τις ανθρώπινες κακίες και αδυναμίες τους προσπαθούν να απαλλαγούν. Είναι οι διανοητικά ανάπηροι. Η αθωότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.

Ενώ οι άγγελοι βοηθούν τους ανθρώπους, οι διανοητικά ανάπηροι χρειάζονται την βοήθεια των άλλων ανθρώπων για να επιβιώσουν. Τον ρόλο αυτό τον παίζουν οι οικογένειές τους. Οι γονείς τους, κατ’ αρχήν, και στη συνέχεια τα αδέλφια τους. Αυτό βέβαια δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν «πατέρες» που εγκατέλειψαν την γυναίκα τους αφήνοντας την να τα βγάλει πέρα μόνη της, με το διανοητικά ανάπηρο παιδί τους. Υπάρχουν και γονείς που το εγκατέλειψαν σε κάποιο ίδρυμα και το ξεχνούν.

Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στον Χριστό και στους διανοητικά ανάπηρους. Τον μεν οι άνθρωποι καταδίωξαν μέχρι σταυρώσεως, τους δε καταδίωκαν και συνεχίζουν να καταδιώκουν. Θυμηθείτε: Εξολοθρεμός (Καιάδας, Χίτλερ). Ο «τρελός του χωριού». Το κολαστήριο της Λέρου. Το κοινωνικό στίγμα στην οικογένεια. Οι βιασμοί τους.  

Δεν πιστεύω στην ύπαρξη των αγγέλων. Αν υπάρχουν, θα έχουν την μορφή των διανοητικώς ανάπηρων. Αν όλοι μας τους βλέπαμε έτσι, ίσως κάτι να άλλαζε.
(Εικονίζεται το έργο μου "Άγγελος"
φτιαγμένο με τέσσερα όστρακα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου