Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

224. Το μητρικό τραγούδι

Όταν ήμουν παιδί (δεκαετία του 1950), παρά την φτώχεια που έδερνε τον κόσμο, οι νοικοκυρές τραγουδούσαν όταν έκαναν δουλειές. Τραγουδούσαν τις επιτυχίες που άκουγαν στο ραδιόφωνο τότε όταν μαγείρευαν, έπλεκαν πουλόβερ, ξεσκόνιζαν ή  καθάριζαν φασολάκια. Άκουγα συχνά την μητέρα μου όπως και την διπλανή γειτόνισσα, που είχε και καλή φωνή.
Όταν συμβεί να ακούσω τώρα, σπάνια βέβαια, κάποιο ξεχασμένο τραγούδι που τραγουδούσε η μητέρα μου, συγκινούμαι. Θυμάμαι όλα τα τραγούδια της.
      
Στην εποχή μας, ή μάλλον εδώ και πολλά χρόνια, οι νοικοκυρές βουβάθηκαν. Έπαψαν να τραγουδούν. «Απέσβετο και λάλον ύδωρ» κατά τον τελευταίο χρησμό των Δελφών στον Ιουλιανό. Ίσως επειδή οι γυναίκες τώρα εργάζονται εκτός σπιτιού και δεν έχουν όρεξη και χρόνο για τραγούδια. Ίσως επειδή η ακουστική των διαμερισμάτων των πολυκατοικιών να μην ενθαρρύνει άσματα. Ίσως οι ρυθμοί της ζωής έγιναν πιο εντατικοί.  Ίσως επειδή η τηλεόραση αντικατέστησε τα πάντα. Ίσως επειδή άλλαξαν οι εποχές.
     
Έτσι όμως στερούνται τα παιδιά το μητρικό τραγούδι που ήταν συνέχεια του βρεφικού τους νανουρίσματος. Άλλωστε, και τα νανουρίσματα έχουν χαθεί από πολλών ετών.
     
Τα σημερινά παιδιά στερούνται και τις μυρωδιές του μαγειρέματος από την  κουζίνα που παλιά γέμιζαν τα σπίτια. Γι’ αυτό το τελευταίο, είναι γνωστός ο φταίχτης: ο απορροφητήρας! Δεν θα ήταν άσχημα, μία ως τόσο, οι μαμάδες να τον κλείνουν...
(Εικονίζεται το έργο μου "Βρεφοκρατούσα", καμωμένο με δύο κοχύλια, σε γυάλινη βάση)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου