Ίσως είμαστε οι μοναδική χώρα στον κόσμο που κάνουμε τέτοια κατάχρηση «χαϊδέματος» των λέξεών μας. Τα παραδείγματα αφθονούν:
«Να πιούμε κανένα κρασάκι», «μια στιγμούλα», «να πάρουμε ένα ταξάκι», «γκαρσόν, φέρε και νεράκια», «να σε κεράσω ένα τσιγαράκι;», «χάρτινο το φεγγαράκι», «φεγγαράκι μου λαμπρό…», «να μου πάρεις και καλτσούλες» (η γνωστή ατάκα του Χατζηχρήστου ή του Λογοθετίδη, αν προτιμάτε, από την ταινία «Σάντα Τσικίτα»), «να φάμε καμία σαλατούλα», «να βάλω και ντοματούλα;», «άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα», «για μια κιθαρίτσα, ξαγρυπνάνε τα κορίτσα» (από το παλιό άσμα), «να ακούσουμε και κανένα μπουζουκάκι» και άλλα πολλά.
Στα αγγλικά, ας πούμε, θα ήταν αδιανόητο, μπροστά στις πιο πάνω λέξεις να κόλλαγες συνεχώς και ένα “little” ως επίθετο ή ένα -let, ως κατάληξη, για να τις μεταφράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου