Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

4. Ο μυθοπλάστης εγκέφαλος

Την τελευταία ώρα πριν σηκωθώ από το κρεβάτι το πρωί, ξυπνώ κάθε λίγα λεπτά. Κάθε φορά, ενώ το κεφάλι μου είναι άδειο από σκέψεις, βλέπω κι ένα διαφορετικό όνειρο.

Θαυμάζω την ικανότητα του εγκεφάλου να σκαρώνει φανταστικές ιστοριούλες, εκ του μηδενός και ερήμην μου. Αφού μπορεί να πλάθει ιστορίες στον ύπνο, γιατί όχι και στον ξύπνιο;

Κι επειδή όλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα, άρα όλοι μπορούν, εν δυνάμει, να γράψουν φανταστικές ιστορίες… 

3. Ήλιος πάνω απ' τα σύννεφα

Κάτω από τα μαύρα, βαριά σύννεφα, αστραπόβροντα, κεραυνοί, νεροποντές, χιών και χάλαζα.

Και υπεράνω, πάντα ένας ήλιος, αδιάφορος με τα τεκταίνομενα κάτω από τα πόδια του, λαμπρός χαμογελά και καρτερεί με υπομονή την σειρά του για να στεγνώσει τη γη. 

2. Άγγελοι επί της γης

Τους άγγελους τους φανταζόμαστε σαν την προσωποποίηση του εντελώς άκακου πλάσματος. Δεν ζηλεύουν, δεν φθονούν, δεν υποσκάπτουν, δεν βυσσοδομούν, δεν βλάπτουν, δεν παραβαίνουν καμία ηθική εντολή.
Υπάρχουν ανθρώπινα πλάσματα πάνω στη γη που συμπεριφέρονται όπως οι άγγελοι; Τα παιδιά, και από αυτά τα βρέφη, θα ήταν η προφανής απάντηση.
Κι όμως, υπάρχουν κι άλλοι. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται, πεθαίνουν σε μεγάλη ηλικία όπως όλος ο κόσμος. Είναι πολλοί, κυκλοφορούν μεταξύ μας και βρίσκονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο καθένας μας ξέρει τουλάχιστον πέντε από αυτούς.
Όχι, δεν είναι οι ασκητές και οι άγιοι γιατί κι εκείνοι από τις ανθρώπινες κακίες και αδυναμίες τους προσπάθησαν να απαλλαγούν. Είναι οι διανοητικά ανάπηροι. Η αθωότητα είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό τους.
Ενώ οι άγγελοι βοηθούν τους ανθρώπους, οι διανοητικά ανάπηροι χρειάζονται την βοήθεια των άλλων ανθρώπων για να επιβιώσουν. Τον ρόλο αυτό τον παίζουν οι οικογένειές τους. Οι γονείς, κατ’ αρχήν, και τα αδέλφια τους. Αυτό βέβαια δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν «πατέρες» που εγκατέλειψαν την γυναίκα τους αφήνοντας την να τα βγάλει πέρα μόνη της, με το διανοητικά ανάπηρο παιδί τους. Υπάρχουν και "γονείς" που το εγκατέλειψαν σε κάποιο ίδρυμα κι έκτοτε δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την τύχη του.
Υπάρχει ένα παραλληλισμός ανάμεσα στον Χριστό, όταν ήλθε στη γη, και στους διανοητικά ανάπηρους. Και τον μεν και τους δε οι άνθρωποι τους καταδιώκουν. Θυμηθείτε: Εξολοθρεμός (Καιάδας, Χίτλερ). Ο «τρελός του χωριού». Το κολαστήριο της Λέρου. Το κοινωνικό στίγμα στην οικογένεια. Οι βιασμοί.
Δεν πιστεύω στην ύπαρξη των αγγέλων. Αν υπάρχουν, θα έχουν την μορφή των διανοητικώς αναπήρων. Αν όλοι μας τους βλέπαμε έτσι, ίσως κάτι να άλλαζε.
 (Εικονίζεται το έργο μου "Άγγελος" από την συλλογή "Όστρακα")


1. Συνεισφορά στον πολιτισμό

Έργα πολιτισμού δεν είναι μόνο τα μεγάλου μεγέθους π.χ. Ακρόπολη, πυραμίδες, διάσημοι ζωγραφικοί πίνακες, μουσικά έργα ή λογοτεχνήματα. Είναι και τα καθημερινά, ελάχιστα κι ασήμαντα, όπως το σκάλισμα μια γκλίτσας ή η παρουσίαση ενός βιβλίου.

Η παραγωγή πολιτισμού γίνεται από όλους εμάς. Είτε ενεργητικά, ως δημιουργοί είτε παθητικά, ως θεατές, ακροατές ή αναγνώστες. Κι αυτό γιατί έργο πολιτισμού χωρίς να το κοινωνήσει τουλάχιστον ένας τρίτος δεν υπάρχει. Η «Γκουέρνικα» του Πικάσο θα είχε μηδενική συμμετοχή στον πολιτισμό αν ο ζωγράφος, μόλις το ολοκλήρωνε, το έθαβε για πάντα σε ένα χρηματοκιβώτιο.

Παρομοιάζω το σύνολο του παραχθέντος πολιτισμού με το Σινικό τείχος. Αισθάνομαι πως ένα κόκκο χώματος στην κατασκευή του έχω συνεισφέρει κι εγώ, όπως ο καθένας μας.