Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

471. Η ποίηση στην υμνογραφία

Η εκκλησιαστική υμνογραφία προσφέρεται και για εκμάθηση ωραίων ελληνικών λέξεων, όπως η «λαμπηδών» (γεν. της –ώνος, που σημαίνει λάμψη, λαμπρότητα) αλλά και απόλαυση στίχων, όπως "Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι".    
Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ατόφια ποιητικά κείμενα.

470. Χουχούλιασμα και ευτυχία

Κάθε πρωί που κάνω ντους, ειδικά τους κρύους μήνες του χειμώνα, παρατείνω όσο μπορώ την παραμονή μου κάτω από το ζεστό, σχεδόν καυτό νερό. Νιώθω μια χαύνωση, ένα χουχούλιασμα, μια αίσθηση ευτυχίας.

Μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητα, μικρές απολαύσεις στον καμβά της ζωής, που, πολλές μαζί, συσσωρευμένες διαχρονικά, κάνουν την ευτυχία.

469. "Πειραγμένος" Ρήγας Φεραίος





Καλλίτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή
παρά σαράντα χρόνια...σκλαβιά και φυλακή.

468. To βάθος της προσωπικότητας

Τα ζώα έχουν επίπεδη προσωπικότητα. Ο άνθρωπος, όσο πιο πολύ καλλιεργείται, (ανεξάρτητα από την μόρφωσή του), τόσο πιο πολύ βάθος δίνει στην προσωπικότητά του.

Εικονοποιώντας τον συλλογισμό αυτό, φαντάζομαι ένα καθρέφτη, ο οποίος για το ζώο έχει μηδενικό βάθος. Όσο πιο πολύ καλλιεργημένος είναι ο άνθρωπος που απεικονίζει, τόσο πιο βαθύ χώρο καταλαμβάνει η προσωπικότητά του πίσω από το τζάμι.

Υπάρχει αρνητικό βάθος προσωπικότητας; Ναι, αλλά όχι στα ζώα. Οι πολύ κακοί άνθρωποι, τα αρρωστημένα εγκληματικά μυαλά, ναι, έχουν αρνητικό βάθος. Είναι ευκολότερο να το διαγνώσεις, σε σύγκριση με το θετικό, γιατί ο κακός είναι ευκολότερα αναγνωρίσιμος. Σε γραμμική παράσταση, με σημείο μηδέν την επιφάνεια του καθρέφτη, το θετικό εκτείνεται πίσω από τον καθρέφτη ενώ το αρνητικό μπροστά του, που το κάνει και περισσότερο ορατό στους τρίτους, ενώ για το θετικό πρέπει να λοξοκοιτάξει κανείς μέσα στον καθρέφτη για να δει το βάθος του.

Εγώ, αλήθεια, τι βάθος έχω; Αρκετό, πιστεύω, αλλά υπάρχουν πολλοί με μεγαλύτερο.

467. Ο "γείτονές" μου Βασιλικός και Ακρίτα

Ο Βασίλης Βασιλικός είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς, όπως και η Έλενα Ακρίτα. Ούτε στον ύπνο μου φυσικά δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν η φωτογραφία μου να γειτονέψει με την δική τους.
 
Ήλθαν όμως έτσι τα πράγματα και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου "Διόπτρα", στον χώρο όπου παρουσιάζει τους συγγραφείς που εκδίδει, εμφανιζόμαστε "κολλητοί". Αυτό βέβαια οφείλεται στη αλφαβητική γειτνίαση των ονομάτων μας.
 
Έτσι επαληθεύεται η παροιμία "κοντά στον Βασιλικό ποτίζεται και...η αφεντιά μου".
 

466. ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΕΣ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΕΣ

 
Εικονίζεται το έργο μου "Ερωτευμένες Οδοντόβουρτσες"

465. ΑΝΑΔΥΌΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔIΤΗ

Εικονίζεται το έργο μου "Αναδυόμενη Αφροδίτη" 
(Από την συλλογή "Όστρακα") 

464. Ένα υπέροχο τραγούδι

Είχα πολλά χρόνια να ακούσω ένα νέο τραγούδι που, πραγματικά, να με συναρπάσει. Ώσπου, προχθές, τυχαία, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή που παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου έβαλαν ένα αγγλικό τραγούδι που με μάγεψε. Ήταν μια γυναικεία φωνή, που θύμιζε λίγο Τζόαν Μπαέζ, με την συνοδεία ακουστικής κιθάρας και βιολιού. Ο ρυθμός, η μελωδία, η ερμηνεία, οι στίχοι, η ατμόσφαιρα του τραγουδιού αυτού με έστειλε πίσω στην ανεπανάληπτη μουσική της δεκαετίας του '60 που με γαλούχησε στην εφηβεία μου.

Θέλησα οπωσδήποτε να το ξανακούσω. Δεν ήξερα όμως ούτε τραγουδίστρια, ούτε ο συνθέτη, ούτε ο στιχουργό ή τίτλος. Συγκράτησα μόνο στη μνήμη μου τον επαναλαμβανόμενη φράση "What are the chances". Με αυτό μόνο το στοιχείο, μόλις βρέθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου  άρχισα το ψάξιμο στο διαδίκτυο. Και, ώ του θαύματος, γρήγορα το ανακάλυψα. Αφού το απόλαυσα ακόμη μια φορά, έψαξα να βρω στοιχεία για την τραγουδίστρια και τον συνθέτη.

Φαντάζεστε όμως την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα ότι η Dusk, που έγραψε στίχους και μουσική και ερμηνεύει το τραγούδι είναι Ελληνίδα, από αγγλίδα μητέρα, που σπούδασε και  ζει στη Αθήνα.  To όνομά της είναι Αυγή (στα αγγλικά dusk) Πλατανίδη. 

Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να ακούσουν το τραγούδι εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=czmTHe32M-8

Και μια αποκαλυπτική συνέντευξή της εδώ:

http://fridge.gr/55145/trash-treasures/dusk-synenteyksi/