554. Η επαφή μας με την βροχή

Όταν είμαστε παιδιά είχαμε μιαν άμεση σχέση με την βροχή. Πηγαίναμε σχολείο με τα πόδια φορώντας αδιάβροχο και γαλότσες,  παίζαμε μέσα στη βροχή τραγουδώντας το "βρέχει, χιονίζει / το μάρμαρο ποτίζει / κι η γάτα μαγειρεύει / κι ο ποντικός χορεύει" κι όταν ψιλόβρεχε με ήλιο το "ήλιος και βροχή / παντρεύονται οι φτωχοί / ήλιος και φεγγάρι / παντρεύονται οι γαϊδάροι". 

Πιο μεγάλοι, ταξιδεύαμε με το λεωφορείο κρατώντας μια ομπρέλα που συχνά αναποδογύριζε ο αέρας, μουσκεύαμε αλλά δεν μας ένοιαζε.   

Σήμερα βλέπουμε την βροχή μέσα από τα τζάμια του αυτοκινήτου μας ή των παράθυρων του σπιτιού και του γραφείου μας. Την χαζεύουμε όπως τα ψάρια στο ενυδρείο, πίσω από την ασφάλεια ενός τζαμιού. 

553. Η πρώτη σταγόνα της βροχής

Η πρώτη σταγόνα της βροχής

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.*

Με την πρώτη νιφάδα του χιονιού σκοτώθηκε το φθινόπωρο.

Με το πρώτο ανθάκι της αμυγδαλιάς σκοτώθηκε ο χειμώνας.

Με το πρώτο τζι του τζίτζικα σκοτώθηκε η άνοιξη.

Με το πρώτο φιλί σου σκοτώθηκε η μοναξιά μου...

(*Ο πρώτος στίχος είναι από ποίημα του Ελύτη, που μου ενέπνευσε τους υπόλοιπους).
                                                                     
                                                                     Άρης Γαβριηλίδης

552. Τα σκυλιά της γειτονιάς μου

Τα σκυλιά της γειτονιάς μου έχουν μια καταπληκτική ικανότητα: μόλις αντιληφθούν ότι με ξύπνησαν με το ομαδικό τους γάβγισμα, βουβαίνονται αμέσως... (φωτογραφία αρχείου). 

551. Η έκθεση Μικρογλυπτικής μου

Η ενασχόλησή μου με τη μικρογλυπτική άρχισε πριν από δύο δεκαετίες "ανεπαισθήτως". Ήταν μια διέξοδος στην ψυχολογική πίεση που δεχόμουν τότε από το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε η γυναίκα μου, λειτουργώντας σαν ψυχοθεραπεία. Το πρόβλημα αυτό, ευτυχώς, ξεπεράστηκε όμως το χούι μού έμεινε.

                                                    ΕΡΙΔΑ               

                                                  

Ξεκίνησα κάνοντας συνθέσεις με όστρακα και στη συνέχεια άρχισα να πειραματίζομαι με διάφορα ετερόκλητα υλικά που εύρισκα στο δρόμο, στο σπίτι ή στη φύση: όπως βότσαλα, εργαλεία, τιρμπουσόν, μπουκάλια, αυγά, γραβάτες. Κάθε νέο υλικό ήταν μια πρόκληση για τη φαντασία μου. 

Κύριο μέλημα ήταν η μινιμαλιστική ή η μηδενική παρέμβασή μου στη μορφή των υλικών, ακολουθώντας την asseblance και τη ready-made art.

                                         ΕΚΤΩΡ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ 

Έτσι δημιούργησα πάνω από 150 έργα που έδειχνα στους φίλους ενώ έβαζα φωτογραφίες τους στην ιστοσελίδα μου (www.arisgavriilidis.gr) και στο blog μου.

                                      ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ 

Τελικά υπέκυψα στις χρόνιες παραινέσεις φίλων να εκθέσω τα έργα μου στο κοινό. Επέλεξα τα καλύτερα και τα παρουσιάζω τώρα στην έκθεσή μου με τίτλο ''Αρης-τουργήματα''. Ο τίτλος, φυσικά, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημιουργήματά μου.

Έχοντας μεγαλώσει στον αγαπημένο μου Πειραιά, θέλησα να στήσω εκεί την έκθεσή μου και μάλιστα στο υπέροχο κτήριο της Δημοτικής Πινακοθήκης, στην οδό Φίλωνος (σχεδόν πίσω από τον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας). Ο χώρος αυτός έχει μεταβληθεί σε ναό πολιτισμού χάριν στην υποστήριξη της εκάστοτε δημοτικής αρχής και στις φιλότιμες προσπάθειες του αξιόλογου προσωπικού που διαθέτει.

                                ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ-ΑΘΗΝΑ 2004

Αν είναι ο δρόμος σας προς τον Πειραιά, στο τετραήμερο της έκθεσης, θα χαρώ πολύ να σας δω εκεί. Η πρόσβαση είναι εύκολη και τα πάρκινγκ διαθέσιμα.

Δεν είμαι επαγγελματίας εικαστικός, ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Γι’ αυτό τα έργα μου "εκτίθενται, θαυμάζονται αλλά δεν πωλούνται" όπως λέω στην αφίσα.

Πληροφορίες για τις ημέρες και ώρες λειτουργίας της έκθεσης παρέχονται στην αφίσα.

Σας περιμένω με χαρά.