Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

451. Εμείς κτίζουμε το Σινικό τείχος


Έργα πολιτισμού δεν είναι μόνο τα μεγάλου μεγέθους π.χ. Ακρόπολη, πυραμίδες, διάσημοι ζωγραφικοί πίνακες, μεγάλα μουσικά έργα ή λογοτεχνήματα. Είναι και τα καθημερινά, ελάχιστα κι ασήμαντα, όπως το σκάλισμα μια γκλίτσας ή η παρουσίαση ενός βιβλίου.
Η παραγωγή πολιτισμού γίνεται από όλους εμάς. Είτε ενεργητικά, ως δημιουργοί είτε παθητικά, ως θεατές, ακροατές ή αναγνώστες. Κι αυτό γιατί έργο πολιτισμού χωρίς να το κοινωνήσει έστω και ένας τρίτος δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, η «Γκουέρνικα» του Πικάσο θα είχε μηδενική συμμετοχή στον πολιτισμό αν ο ζωγράφος, μόλις το ολοκλήρωνε, το έθαβε για πάντα σε ένα χρηματοκιβώτιο.
Παρομοιάζω το σύνολο του παραχθέντος πολιτισμού με το Σινικό τείχος. Αισθάνομαι πως ένα κόκκο χώματος έχω συνεισφέρει κι εγώ, όπως ο καθένας μας, στην κατασκευή του. 

450. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Εικονίζεται το έργο μου "Ο χορός του Ζαλόγγου", από την συλλογή "Οστρακα" όπου αναπαριστώ τον πασίγνωστο ηρωικό γεγονός με πέντε αστερίες και ένα μαύρο βότσαλο.  

     During the four hundred years occupancy of Greece by the Ottoman empire, in 1803 A.C., the female population of the small village Souli, preferred to kill themselves rather than falling in the hands of the Turks. They threw themselves from a steep cliff of the mount Zalogo, while dancing hand-by-hand.
     Five starfish and a black pebble suffice for reviving this heroic event.

449. Αυτοκολακεία Ελλήνων


Ο μεγαλύτερος κόλακας του Έλληνα είναι ο ψαράς, όταν πάει να ψωνίσει αυτό που βλέπει στον πάγκο, αλλά εκείνος του λέει συνωμοτικά στο αυτί: «Φύγε, αυτό δεν είναι για σένα», που σημαίνει «αυτό είναι μπαγιάτικο, θα το πουλήσω στα κορόιδα που δεν είναι τακτικοί πελάτες μου. Σε σένα πουλάω πάντα το φρέσκο, το εκλεκτό, πού δεν έχω τώρα». 

Κι ο πελάτης φεύγει πετώντας στα ουράνια αφού έχει τέτοια ξεχωριστή μεταχείριση.

Δεν αρκείται όμως σ' αυτό. Θέλει και οι άλλοι να μάθουν την ξεχωριστεί εύνοια που απολάβει. Φουσκωμένος από υπερηφάνεια, διηγείται, με πρώτη ευκαιρία, στους φίλους του το περιστατικό που (αισθάνεται ότι) τον κάνει ξεχωριστό.

Ανθρώπινη ματαιοδοξία...

Αναρωτιέμαι όμως μήπως ο ψαράς, που ξέρει αυτό το το χούι των πελατών του, μία ως τόσο τους λέει ψέμματα, έτσι για να τους σκλαβώσει περισσότερο.

Ανθρώπινη  πονηριά...