Αλήθεια, για ποιο λόγο νομίζετε πως κερδίζει μια ομάδα; Επειδή έχει καλούς παίκτες; Όχι! Καλό προπονητή; Ούτε! Ένθερμους οπαδούς, ιστορία, παράδοση, γήπεδο, λεφτά, τύχη; Λάθος! Φίλοι μου, μην απογοητεύεσθε, που δεν το βρήκατε. Μέχρι πρότινος νόμιζα κι εγώ ότι αυτοί είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την νίκη μιας ομάδας.
Ανακάλυψα την πλάνη μου όταν βρέθηκα στο σπίτι του φίλου μου, τον Τάκη, που με κάλεσε για να δούμε στην τηλεόραση το ματς του Ολυμπιακού, που είναι η ομάδα του.
Εκεί είδα αξιοπερίεργα πράματα. Κατ’ αρχήν απαγόρευε στην Ελένη, την γυναίκα του, να ξεμυτίσει από την κουζίνα και να εμφανισθεί στο σαλόνι, όσο διαρκούσε το παιχνίδι. Αν θέλαμε κάτι, σηκωνόταν εκείνος και το έφερνε. Μετά, υποχρέωσε τον κουνιάδο του να καθίσει στην αριστερή πλευρά του καναπέ και ζήτησε από εμένα «αν δεν σε πειράζει» να καθίσω στην δεξιά. Ο ίδιος κάθισε σε ένα χαμηλό, άβολο σκαμνάκι, αφήνοντας άδειο τον υπόλοιπο χώρο του καναπέ. Όταν τον ρώτησα γιατί όλα αυτά, μου έκανε νόημα «θα σου εξηγήσω μετά».
Έληξε το πρώτο ημίχρονο 0-0. Σηκωθήκαμε να ξεμουδιάσουμε και, όταν τον ξαναρώτησα, ο Τάκης μου εξήγησε πως όλη αυτή η σκηνοθεσία είχε τον λόγο της: στο παρελθόν, σε άλλο αγώνα της ομάδα του, μόλις εμφανίστηκε η γυναίκα του στο σαλόνι έφαγαν γκολ. Άλλη πάλι φορά, που ο κουνιάδος του καθόταν στη συγκεκριμένη θέση στον καναπέ κέρδισαν. Και, το είχε παρατηρήσει, όταν καθόταν στο σκαμνάκι, κέρδιζαν!
Μόλις ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη του δεύτερου ημίχρονου, επιστρέψαμε στις προκαθορισμένες θέσεις μας. Το σκορ συνέχιζε να παραμένει αμετάβλητο «άνευ τερμάτων» που έλεγε και ο σπήκερ.
Λίγο πριν το τέλος του αγώνα, οι μπύρες που είχα πιει με υποχρέωσαν να πάω στην τουαλέτα. Από εκεί άκουσα την ιαχή στο σαλόνι: «Γκοοοοοοόλ!». Βγήκα και βρήκα τον φίλο μου να πανηγυρίζει. Με διαβεβαίωσε με όλη του την σοβαρότητα (είναι οικονομολόγος, διευθυντικό στέλεχος) ότι αυτή την φορά το γκολ μπήκε επειδή εγώ σηκώθηκα για τον συγκεκριμένο σκοπό!
Έκτοτε, κάθε φορά που παίζει ο Ολυμπιακός, ο Τάκης με καλεί στο σπίτι του για να με καθίσει στην δεξιά πλευρά του καναπέ και να με στείλει μετά στο γνωστό μέρος, έστω κι αν δεν έχω ανάγκη. Φυσικά, δεν ξαναπήγα. Είμαι, βλέπετε,...ΑΕΚτζής!
ΥΓ. Αν νομίζετε ότι ο Τάκης είναι ο μοναδικός που κάνει βουντού για να κερδίσει η ομάδα του, απατάσθε. Οι περισσότεροι φίλαθλοι έτσι είναι!
