Ο μεγαλύτερος κόλακας του Έλληνα είναι ο ψαράς, όταν πάει να ψωνίσει αυτό που βλέπει στον πάγκο, αλλά εκείνος του λέει συνωμοτικά στο αυτί: «Φύγε, αυτό δεν είναι για σένα», που σημαίνει «αυτό είναι μπαγιάτικο, θα το πουλήσω στα κορόιδα που δεν είναι τακτικοί πελάτες μου. Σε σένα πουλάω πάντα το φρέσκο, το εκλεκτό, πού δεν έχω τώρα».
Κι ο πελάτης φεύγει πετώντας στα ουράνια αφού έχει τέτοια ξεχωριστή μεταχείριση.
Δεν αρκείται όμως σ' αυτό. Θέλει και οι άλλοι να μάθουν την ξεχωριστεί εύνοια που απολάβει. Φουσκωμένος από υπερηφάνεια, διηγείται, με πρώτη ευκαιρία, στους φίλους του το περιστατικό που (αισθάνεται ότι) τον κάνει ξεχωριστό.
Ανθρώπινη ματαιοδοξία...
Αναρωτιέμαι όμως μήπως ο ψαράς, που ξέρει αυτό το το χούι των πελατών του, μία ως τόσο τους λέει ψέμματα, έτσι για να τους σκλαβώσει περισσότερο.
Ανθρώπινη πονηριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου