Το μάτι μου έπεσε σε μια φωτογραφία Ελληνικού περιοδικού, του Αμερικανού οικονομολόγου Ντ. Κάμπελ, επισκέπτη στην χώρα μας. Στεκόταν στο κέντρο ενός εμπορικού δρόμου, κρίνοντας από την πληθώρα των μαγαζιών που τον περιέβαλαν. Ναι, αλλά σε ποια πόλη, ποιας χώρας; Όλες οι πινακίδες ήσαν γραμμένες αποκλειστικά στα Αγγλικά. Δεν έμοιαζε όμως ούτε με Λονδίνο, ούτε με Νέα Υόρκη, ή Μελβούρνη. Εξ άλλου, τους διαβάτες μάλλον για Ελληνόφατσες τους έκοβα. Μπερδεύτηκα. Κοίταζα και ξανακοίταζα την φωτογραφία μπας και βρω κάποιο στοιχείο που θα μου έλυνε το μυστήριο.
Ξαφνικά το βρήκα. Στο κέντρο της εικόνας, δίπλα από τον αριστερό αγκώνα του εικονοζόμενου, μόλις που διακρινόταν ένα πράσινο καροτσάκι πλανόδιου πωλητή. Με τον μεγεθυντικό φακό, σαν άλλος Σέρλοκ Χολμς διέκρινα πάνω του τη λέξη ΣΑΛΕΠΙ. Α, στην Ελλάδα είμαστε λοιπόν. Έδειξα την φωτογραφία στη γυναίκα μου. «Μα, αυτή είναι η Ερμού» με διαφώτισε. Μια Ερμού πνιγμένη από πινακίδες με γνωστές και άγνωστες (σε μένα) φίρμες ρούχων και καταναλωτικών προϊόντων. Ούτε ίχνος Ελληνικής επιγραφής. Την υπόληψή της Ερμού έσωσε ο περαστικός…σαλεπιτζής.
Η εικόνα μού θύμισε την Ελλάδα. Η Ερμού με τα ακριβότερα νοίκια της Ευρώπης χέρι-χέρι με την Ελλάδα της χλιδής. Σε εφημερίδα της ίδιας μέρας κάτω από τον τίτλο «Πώς και γιατί εξαφανίσθηκαν οι φίρμες πολυτελείας από το κέντρο της Αθήνας» διάβασα «Ραγδαίες ανακατατάξεις έχει επιφέρει η κρίση στην αγορά των επωνύμων ειδών ένδυσης και υπόδησης, όπως αποκαλύπτει μία βόλτα στους δρόμους του Κολωνακίου, την έως πρότινος κεντρική αγορά για τα είδη πολυτελείας και όχι μόνο, στο κέντρο της Αθήνας».
Sic transit gloria mundi. 'Η, αλλιώς, "το διάλλειμα τέλειωσε, τα κεφάλια μέσα" που λέει το ανέκδοτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου