Μέσα δεκαετίας του 1950, μαθητάκος δημοτικού, χάζευα
με τον φίλο μου, τον Κώστα Χρυσοβέργη, τις άσπρες λουρίδες από "συννεφάκια"
στον ουρανό, που άφηνε πίσω του ένα επιβατικό αεροπλάνo, ελικοφόρo, (τα τζετ δεν είχαν
εφευρεθεί ακόμη). Πετούσε σε πολύ μεγάλο ύψος, ίσα που φαινόταν. Άραγε τι να ήσαν
αυτές οι γραμμές, που ύστερα από λίγο διαλύονταν; "Ψεκάζουν για τα κουνούπια"
αποφάνθηκε εμβριθώς ο φίλος μου. "Όχι, ρε Κώστα, από τόσο ψηλά; Θα κατέβαιναν
χαμηλότερα. Κάτι άλλο είναι" γνωμάτευσα
περισπούδαστα εγώ.
Η απορία μού λύθηκε κάποια χρόνια αργότερα όταν ταξίδεψα
με αεροπλάνο. Διάβασα στη οθόνη με τα διάφορα στοιχεία της πτήσης ότι η εξωτερική
θερμοκρασία ήταν μείον 50 βαθμοί Κελσίου. Ο διπλανός μου, καθηγητής της Φυσικής
σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, με πληροφόρησε ότι σε αυτή την τόσο χαμηλή θερμοκρασία
τα καυσαέρια του αεροσκάφους παγώνουν και δημιουργούν το φαινόμενο των λευκών
γραμμών.
Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, σε σημερινή εφημερίδα, διαβάζω
ότι το 1/3 των ερωτηθέντων Ελλήνων σε σχετική
έρευνα, πιστεύει ότι κάποιοι "μας ψεκάζουν" (ποιοι, πώς, γιατί, με τι, άγνωστον).
Η παιδική αφέλεια του Κώστα μετατρέπεται σε ενήλικη
συνωμοσιολογία, από τον πιο ευφυή λαό του κόσμου...
(Στη φωτογραφία, αεροπορική επίδειξη των «Red Arrows» της Βρετανικής RAF)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου