562. Ο Νίκος Μαστοράκης της εφηβείας μας

Μέσα δεκαετίας του '60. Για εμάς τους τοτινούς δεκαεξάρηδες, περιορισμένες οι ψυχαγωγικές αποδράσεις από τον καταναγκασμό του σχολείου. Κυρία διέξοδος η μουσική από το κρατικό ραδιόφωνο, το μόνο διαθέσιμο. Τρεις οι επιλογές: Πρώτο, Δεύτερο πρόγραμμα και Ενόπλων. Οι φωνές των εκφωνητών, αντρικές και γυναικείες  είχαν ένα επίσημο, σοβαρό τόνο, που αντικατόπτριζε το πνεύμα της εποχής. Ο ήχος τους μεταλλικός με καθαρή άρθρωση για να περνά καθαρά μέσα από τα μεσαία κύματα (ΑΜ) των σταθμών. Μόνη εξαίρεση το Τρίτο Πρόγραμμα που εξέπεμπε στερεοφωνικά στα FM, ανάβοντας ένα κόκκινο φωτάκι στο καντράν του ραδιοφώνου. Λίγες οι ζεστές, φιλικές φωνές, όπως η γλυκερή του Ζακ Μεναχέμ, που παρουσίαζε μουσικά κομμάτια ελαφράς μουσικής, ελληνικής και ξένης. Τα ρεμπέτικα και ο ήχος του μπουζουκιού εξοβελισμένα στο πυρ το εξώτερον.

 

Μέσα σε αυτή την μουσική ξεραΐλα έπεσε σαν βότσαλο στη λίμνη η φωνή του Νίκου Μαστοράκη στις πρώτες του ραδιοφωνικές εκπομπές. Μόλις λίγα χρόνια πιο μεγάλος από εμάς, (γ. 1941), σε αντίθεση με τους άλλους "σπήκερ" μιλούσε με αμεσότητα με φρέσκια, νεανική, φωνή παρουσιάζοντας τα νέα τραγούδια της "χρυσής δεκαετίας του '60"  που μόλις άρχιζε. Όλοι οι τηνέϊτζερς της εποχής, βρήκαμε αμέσως τον άνθρωπο που μας εκπροσωπούσε, εκφράζοντας τις ανησυχίες μας. Όντας ηλικιακά κοντά σε εμάς, ήταν ένας από εμάς.

 

Μέσα από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές μυηθήκαμε στο "νέο κύμα" (εκεί άκουσα τα πρώτα τραγούδια του Σαββόπουλου) αλλά και  στα ξένα συγκροτήματα της εποχής Beatles, Rolling Stones, The Mamas and the Papas, Yardbirds, Animals, Beach Boys, Bee Gees, και τόσα άλλα. Από εκεί μάθαμε και τα ελληνικά συγκροτήματα Forminx, Charms, Idols, Blue Birds, Monks, Olympians και λοιπά. Και τους οι αστέρες του τραγουδιού, Elvis Presley, Paul Anka, Tom Jones, Charles Aznavour, Nico Fidenco, Adriano Celentano, Gigliola Cinquetti, Adamo και πολλούς-πολλούς άλλους. Ο Μαστοράκης με τη ζεστή φωνή του  ήταν ο ιδανικός  παρουσιαστής όλου αυτού του μουσικού στερεώματος που μας προσέφερε αξέχαστες βραδιές στα πάρτι, στις εκδρομές άλλα και στις κατά μόνας ακροάσεις στο τρανζίστορ.

 

Ο δαιμόνιος Νίκος Μαστοράκης μολονότι θριάμβευε στο ραδιόφωνο δεν περιοριζόταν εκεί. Διοργάνωνε Κυριακάτικα πρωινά σε κινηματογράφους με τα δημοφιλή ποπ συγκροτήματα όπου, με προσιτό εισιτήριο, είχαμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά τα ινδάλματά μας. (Αργότερα, διοργάνωσε την επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στο Καλλιμάρμαρο). Πολύ πριν από τον Κηλαηδόνη, έστηνε beach party στη Βουλιαγμένη. Σε ένα από αυτά είχα πάει με την παρέα μου συμμετέχοντας σε ένα τρελό διαγωνισμό με πολλά απρόοπτα που μόνο η ξέφρενη φαντασία του μπορούσε να σκαρφιστεί. Περάσαμε υπέροχα. Μέχρι τώρα αναπολούμε εκείνες τις στιγμές με τους φίλους μου και γελάμε. 

 

Ο Μαστοράκης τότε ήταν για εμάς ο "μεγάλος φίλος". Θαυμάζαμε την τόλμη, την ευφυΐα και την ετοιμολογία του. Η φωνή του απέπνεε μια αυτοπεποίθηση που μεταδιδόταν και σε εμάς σε μια ηλικία που προσπαθούσαμε να διαμορφώσουμε χαρακτήρα.  Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι σε ένα λεύκωμα της εποχής που κυκλοφορούσε στις νεανικές παρέες, απαντώντας σε σχετικό  ερώτημα ένας φίλος, ο Τ. Κ. έγραψε "Θαυμάζω τον  Ν.Μ.". Καταλαβαίνετε, φυσικά, ποιον εννοούσε... 

 

Δημοσιογράφος με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό, παρά την νεαρή ηλικία του, ο Μαστοράκης έγραφε και σε ένα εφηβικό περιοδικό της εποχής, ξεχνώ τον τίτλο του, με ειδήσεις, φωτογραφίες και σχόλια από τον κόσμο της μουσικής που ακούγαμε. Εκεί έγραφε και η συνομήλική μας Τζένη Μαστοράκη, αδελφή του Νίκου, η μετέπειτα σημαντική ποιήτρια. Το περιοδικό αυτό κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι στις μαθητικές τάξεις. 

 

Μετά την αποφοίτησή μας από το σχολείο, μπήκαν άλλες προτεραιότητες στα ενδιαφέροντα της ζωής μας. Σπουδές, στρατός, εργασία, οικογένεια. Ο Νίκος Μαστοράκης συνέχιζε ακάθεκτος την εξελικτική του πορεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με παραγωγές στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

Πρόθεσή μου εδώ δεν είναι να προβάλω τις πλούσιες επαγγελματικές του δραστηριότητες, ήδη πασίγνωστες, αλλά να επισημάνω τον θετικό ρόλο που έπαιξε σε μια κρίσιμη για εμάς ηλικία, την εφηβική. Και για αυτό, τον ευχαριστώ.