380. Το γέλιο του βαρκάρη

      Μέχρι πριν από κάποια χρόνια, ο ταχυδρόμος περπατούσε  καθημερινά πολλά χιλιόμετρα για να παραδώσει την αλληλογραφία. Ο εργάτης έσκαβε τα θεμέλια με τον κασμά. Ο οικοδόμος έκοβε το πηλοφόρι στον  ώμο και ανεβοκατέβαινε τις σκαλωσιές. Ο αχθοφόρος στα λιμάνια και στους σταθμούς μετέφερε στα χέρια τα μπαγκάζια. Ο βαρκάρης τράβαγε γερό κουπί για να μεταφέρει τους επιβάτης στο πλοίο. Ο γεωργός αφράτευε το χώμα με την τσάπα για να φυτέψει. Ο ανθρώπινος ιδρώτας χυνόταν ποταμηδόν για να παραχθεί έργο ωφέλιμο για την κοινωνία.

      Στην εποχή μας, ο ανθρώπινος ιδρώτας συνεχίζει να ρέει άφθονος: στα γυμναστήρια, στον κυλιόμενο διάδρομο και το στατικό ποδήλατο του σπιτιού μας, στους δρόμους και στα γήπεδα με jogging και aerobic. Εκατομμύρια θερμίδες καίγονται τόνοι ιδρώτα μουσκεύουν βουνά από πετσέτες. Παραγόμενο έργο; Μηδέν. Όλα πάνε στο βρόντο. Κατασπατάληση ανθρώπινης ενέργειας. 
       Άραγε, τι θα έκανε ένας παλιός βαρκάρης αν έβλεπε κάποιον να ιδροκοπά "τραβώντας κουπί" στο μηχάνημα άσκησης ενός γυμναστηρίου; Υποθέτω πως θα λυνόταν στα γέλια, πετώντας με σαρκασμό  ένα "ε, πατριώτη, σία κι αράξαμε"...