391. Το παλιό μπακάλικο (3/5)

            
            Να και οι τενεκέδες με ελιές, τουρσιά, ντοματοπολτέ. Οι καρτέλες με τα αυγά, κοινά και «ημέρας», που είχαν ημερομηνία με μπλε στρογγυλή σφραγιδούλα. Στη βιτρίνα του ψυγείου οι μπύρες (μόνο Φιξ, Άλφα και Μάμμος, οι άλλες ήλθαν ααργότερα), οι δίσκοι με το φρέσκο, άσπρο βούτυρο και  την κιτρινωπή μαργαρίνη, τα  κεφάλια κασέρι και κεφαλοτύρι (η γραβιέρα σπάνια) και η φέτα σε βαρέλι και τενεκέ. Ένα κομμάτι τυρί  στο ένα χέρι και μια φέτα  ψωμί στο άλλο ήταν το συνηθισμένο κολατσιό μας που τρώγαμε παίζοντας στην αλάνα.

           Πιο κάτω, οι παιδικές λιχουδιές. Σε ειδικό stand  μεγάλα, τσίγκινα  κουτιά με χύμα μπισκότα Παπαδοπούλου, τετράγωνα (δύο, με λουκούμι στη μέση, έφτιαχναν ζηλευτό σάντουιτς), μακρόστενα (Μιράντα) και στρογγυλά, γεμιστά. Παραδίπλα οι καραμέλες, τυλιγμένες καθεμία σε σελοφάν με εξαίσια χρώματα και σχέδια, σοκολάτες (Παυλίδου και Ίον), λουκούμια, «Θρεψίνη» δηλαδή πολτοποιημένη σταφίδα, νόστιμη και δυναμωτική. Όταν ο γιος μου ήταν μικρός ανακάλυψα σε κάποιο κατάστημα ένα κουτί. Το πήρα φιλοδοξώντας πως θα τον έπειθα να την δοκιμάσει. Το αποτέλεσμα ήταν πως την έφαγα όλη εγώ...  

           Σε κοφίνια οι πατάτες, τα ξερά κρεμμύδια και τα σκόρδα. Για φρέσκα ζαρζαβατικά έπρεπε να πας στον μανάβη.  

           Όπως είπαμε, τα πάντα σχεδόν πωλούνταν χύμα. Εξαίρεση οι κονσέρβες: κορν μπηφ, σαρδέλες (Lucas), πυραμιδωτές στοίβες με συμπυκνωμένο γάλα Νουνού και Βλάχας, σκέτο ή σακχαρούχο που το περιχύναμε στο ψωμί μας για κολατσιό. Σε χάρτινα κουτιά το βούτυρο Κερκύρας με την αγελάδα, το κορν φλάουρ και «ανθός ορύζης Γιώτης» όπως διαφημιζόταν στο ραδιόφωνο. Σε άλλο ράφι πινέζες σε μικρά κουτάκια, βερνίκια Κάμελ για τα παπούτσια, σε διάφορα χρώματα και βούρτσες. Τα μπουκαλάκια με τα αυτογυάλιστα κυκλοφόρησαν μετά το 1970.  Μην ζητήσεις χαρτοπετσέτες, χαρτομάντηλα και χαρτί κουζίνας, θα σε περάσουν για τρελό.  

           Καθένας εύρισκε στο μπακάλικο όλα τα χρειαζούμενα Η  θεοσεβούμενη θυμιατήρια, καρβουνάκια, λιβάνια, φιτιλάκια και λούμινα για το καντήλι, κεριά και λαμπάδες. Ο μαθητής μολύβια, γομολάστιχες, στυλό και τετράδια αλλά και χόρτο καλαθοπλεκτικής και σχέδια ξυλοκοπτικής για το μάθημα της χειροτεχνίας. Η μοδίστρα καρφίτσες (μπηγμένες σε κίτρινο γλασέ χαρτί), βελόνες, παραμάνες, κόπιτσες, ξύλινες κουβαρίστρες και χάρτινα μασουράκια. 

           Τι να πρωτοθυμηθείς από τα μύρια πράγματα («κωδικούς» τα λένε σήμερα) που πουλούσε ένα μπακάλικο;  Βαφή αυγών σε σκόνη για το Πάσχα. Σήτες για κοσκίνισμα του αλευριού (χύμα στο τσουβάλι μπορεί να εισχωρούσαν διάφορα ξένα σώματα). Χάρτινες διακοσμητικές ταινίες με σχέδια σε απαλά χρώματα που στόλιζαν τις  πιατοθήκες και τα ράφια. Βρήκα τις προάλλες σε παλαιοπωλείο ένα μάτσο από δαύτες και τις αγόρασα, γιατί μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια.

(συνεχίζεται)