Η οικονομική κρίση που βιώνουμε και που προβλέπεται να διαρκέσει καιρό, φέρνει πλάκωση στην ψυχή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ψεύτικη, όπως αποδείχτηκε, ευημερία, που βιώναμε τόσα χρόνια, μας γέμιζε πάντα ψυχική ευφορία, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ένα αντίδοτο στην πλάκωση που λέγαμε προηγουμένως είναι η ομορφιά. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να την βρούμε. Είναι παντού, γύρω μας, μα εμείς δεν την βλέπουμε. Κάθε μορφή τέχνης είναι ομορφιά. Τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι, με φτηνό εισιτήριο ή δωρεάν είσοδο, είναι γεμάτα από αυτήν. Οι εκκλησίες μας, οι εικόνες, τα βιτρώ, τα ψηφιδωτά που τις κοσμούν, η αρχιτεκτονική τους. Έναν βιβλίο, ένα ποίημα, μια θεατρική παράσταση.
Το γλαστράκι στο παραθύρι μας, η παιδική ζωγραφιά, ένας περίπατος στο δάσος, το αλσάκι της γειτονιάς. Ρώτησαν κάποιον Αθωνίτη μοναχό τι βλέπει κανείς στο Περιβόλι της Παναγίας, αγιοσύνη ή σκάνδαλα. Και ο σοφός γέροντας απάντησε. "Βλέπεις ό,τι είσαι προετοιμασμένος να δεις. Αν αγιοσύνη, βλέπεις αγιοσύνη. Αν σκάνδαλα, βλέπεις σκάνδαλα". Το ίδιο συμβαίνει με το άλσος ή το δάσος. Μπορείς να δεις τις ακαθαρσίες των σκύλων, τα αφημένα σκουπίδια, τα πεταμένα μπάζα, ή να θαυμάσεις τα δέντρα, τα άνθη, τα σκαθάρια και τις πεταλούδες που φιλοξενούν. Το ίδιο συμβαίνει με την ζωή. Μπορείς να βλέπεις την μιζέρια, την ασχήμια, την ανθρώπινη κακία, αδιαφορία και εγωισμό. Όμως μπορείς να ξεχωρίσεις τον αλτρουισμό, την ειλικρίνεια, την φιλία, την αγάπη. Κι αυτά ομορφιά είναι. Εμείς επιλέγουμε τι θέλουμε να βλέπουμε.
Η φύση όλη είναι μια ομορφιά. Ο έναστρος ουρανός. Τα γλυπτά που σμιλεύει τον χειμώνα η φύση στα γυμνά κλαριά των δέντρων. Οι βροχοστάλες που κατρακυλούν αργά στο τζάμι. Τα ρυάκια που σχηματίζει η νεροποντή στις παρυφές των δρόμων. Τα πολύκλωνα σχέδια της αστραπής στον μολυβί καμβά του ουρανού. Τα σύννεφα που ταξιδεύουν σπρωγμένα από τον άνεμο. Το ήρεμο ηλιοβασίλεμα, το πελώριο φεγγάρι που ανατέλλει, το τραγούδι του τζίτζικα, το ατέλειωτο πηγαινέλα των μυρμηγκιών, τα μάτια των αγαπημένων μας προσώπων, η δροσιά του νερού όταν διψάμε, το σπουργίτι που πίνει νερό από την λακκούβα του δρόμου, οι αυλακιές της προπέλας που οργώνει την θάλασσα, τα ασημένια φύλλα της ελιάς στο απέναντι πεζοδρόμιο. Όλα αυτά τα κοιτάμε, τα προσπερνάμε μα δεν τα βλέπουμε.
Ομορφιά είναι ολόκληρος ο κόσμος. Κόσμος σημαίνει κόσμημα και ονομάστηκε έτσι, όχι τυχαία, αλλά ακριβώς επειδή είναι όμορφος.
Η συνειδητή απόλαυση της ομορφιάς έχει δύο πλεονεκτήματα: γλυκαίνει την ψυχή και είναι δωρεάν. Είναι το νερό στο παγούρι για να διασχίσουμε την οικονομική έρημο στην οποία μπήκαμε. Όμως η κρίση κάποτε θα περάσει. Πέρα μακριά, πίσω από εκείνους τους αμμόλοφους, μάς περιμένει το πράσινο λιβάδι. Εκεί θα ξαποστάσουμε και θα χτίσουμε μια νέα ζωή, δίχως τα σφάλματα του παρελθόντος.
(Εικονίζεται το έργο μου "Κραυγή" από την συλλογή "Εργαλεία")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου