Ένα βιβλίο με διηγήματα είναι ένας δίσκος με ουζομεζέδες. Ο καθένας έχει την δική του διαφορετική γεύση και νοστιμιά.
Το μυθιστόρημα
είναι ένα επίσημο δείπνο, μακράς διαρκείας.
Το καθένα έχει
την δική του γοητεία. Προσωπικά, απολαμβάνω εξ ίσου και τα δύο. Ίσως εκεί οφείλεται η τάση προς το...πάχος!
(Εικονίζεται έργο μου από την συλλογή "Σιγά τ' αυγά!")
Εύστοχη η παρομοίωση, και συμμερίζομαι το γούστο σας. Δυστυχώς, τόσο οι μεζέδες όσο και το δείπνο (λογοτεχνικοί και διατροφικοί) καταναλώνονται σε καθιστή θέση, και θέλουν και ύπνο για τη χώνευσή τους. Τι λέγατε για την... τάση προς το πάχος;
ΑπάντησηΔιαγραφή