77. Οι κόκκοι της εικόνας και του σώματος

Παρατηρώ μια γιγαντοαφίσα. Από μακριά δείχνει μια απολύτως ευδιάκριτη εικόνα, με υψηλή ανάλυση. Μόλις όμως πλησιάσω, το πράγμα αλλάζει. Ανακαλύπτω ότι αυτό που έβλεπα από μακριά δεν είναι αυτό που βλέπω από κοντά. Όσο πλησιάζω τόσο η εικόνα θολώνει καθώς μεγεθύνονται οι κόκκοι από τους οποίους αποτελείται. 

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρώ όταν μεγεθύνω στο κομπιούτερ μια ηλεκτρονική φωτογραφία. Σε υπερμεγέθυνση, η εικόνα έχει χαθεί και το μόνο που φαίνεται είναι διάφορα τετράγωνα σχήματα ποικίλου χρώματος.

Αυτό γίνεται με οποιοδήποτε στερεό σώμα. Εδώ η διαφοροποίηση γίνεται ορατή μόνο όταν το τέμνω συνεχώς σε μικρότερα κομμάτια, μέχρις ότου φτάσω στο μόριο, στο άτομό  και σε υποατομικό επίπεδο.

Όπως οι εικόνες αποτελούνται από pixel έτσι και η τα σώματα αποτελούνται από μικροσκοπικότατα τμήματα. Δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να προσδιορίσουμε το βασικό «τούβλο» που έχτισε το σύμπαν.  Το modularity σε όλο του το μεγαλείο.