329. Η χαρά στη ζωή

Ο χαιρετισμός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συναντιόνται και δεν είναι Έλληνες είναι μια ευχή για καλή μέρα, ή καλό απόγευμα. Ή μπορεί να είναι κάποια λέξη που ετυμολογικά δεν σημαίνει τίποτε, είναι απλά ένας ήχος: Hello, ciao, κλπ.

Στους Έλληνες τα πράγματα αλλάζουν. Εδώ πρωταγωνιστεί η χαρά. Η χαρά της ζωής.

Ας δούμε πως αυτή η χαρά εκφράζεται στον καθημερινό μας βίο:

·    Ο πιο συνηθισμένος χαιρετισμός ανάμεσα στους νεοέλληνες που συναντιόνται ή αποχωρίζονται είναι το «γεια  χαρά». Που σημαίνει, φυσικά, «σου εύχομαι να έχεις υγεία και χαρά». Δεν έχει καθιερωθεί τυχαία ως χαιρετισμός αυτή η φράση. Κουβαλάει μέσα της μια ολόκληρη φιλοσοφία, μια στάση ζωής, ένα μήνυμα: το μήνυμα να είμαστε χαρούμενοι. Όμως, από την τόσο συχνή, καθημερινή χρήση, έχει φθαρεί το νόημά της και δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό. Όπως συμβαίνει άλλωστε με οποιαδήποτε λέξη αν επαναλάβεις πολλές φορές φωναχτά και απανωτά.

·    Το «γεια χαρά» σε πιο επίσημη μορφή γίνεται «χαίρετε». Ένας ευγενικός χαιρετισμός που μας έμαθαν από παιδιά. Δεν έχω υπόψη μου καμιά άλλη γλώσσα στην οποία ο χαιρετισμός τους να εκφράζει χαρά.

·    Στέλνουμε σε κάποιον χαιρετισμούς που εμπεριέχουν την χαρά, και όχι κάποιο τυπικό «regards» ή «salutations» που είναι παντελώς άσχετα με χαρά.

·    Λίγες δεκαετίες πίσω, πριν το τηλέφωνο αντικαταστήσει την αλληλογραφία, η τυπική αρχή κάθε επιστολής ήταν: «Αγαπητέ π.χ. αδελφέ (ή φίλε) Νίκο, χαίρε. Από υγεία είμαι καλά, το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς».

·    Ο Διονύσιος Σολωμός, στο Ύμνο προς την Ελευθερία, που είναι ο Εθνικός μας Ύμνος ανακράζει με πάθος «Χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά». Ας μη ξεχνάμε ότι ο Εθνικός ύμνος της Ευρώπης είναι η «Ωδή στη Χαρά» από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν.

·    Υπάρχουν, βέβαια, και οι «Χαιρετισμοί» της Μεγάλης Εβδομάδας προς την Θεοτόκο.

·    Λίγες χιλιετίες πίσω, οι αρχαίοι Έλληνες προσαγορεύονταν με χαρά. Π.χ. «Χαίρε, ω Σόλων».

·    Πολλές χιλιετίες πίσω, στους Ορφικούς Ύμνους, ανακαλύπτουμε ανάμεσα στους στίχους: «Και εσύ μεν ούτω χαίρε πολυστάφυλ’ ώ Διόνυσε» (εις Διόνυσον), «Χαίρε Κρόνου θύγατερ συ τε και χρυσόρραπις» (εις Εστίαν), «Χαίρε άνασσα θεά λευκώλενε δία Σελήνη (εις Σελήνην), «Χαίρε άναξ πρόφρων δε βίον θυμήρε όπαζε» (εις Ήλιον).

Η Μισελίν Ροκμπρίν-Κόνερι, ζωγράφος-συγγραφέας, που τυγχάνει και σύζυγος του Σον Κόνερι,  έχει πει: «Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να την χαιρόμαστε. Όλοι έχουμε προβλήματα στη ζωή μας, αν όμως καταφέρουμε να εκτιμάμε τα υπέροχα στοιχεία της, είμαστε νικητές».

Ε, αυτή, το λοιπόν, την χαρά προσπαθώ να ενσωματώσω στην ζωή μου. Όχι έτσι γενικά και αόριστα, αλλά στην συνειδητή βίωση της κάθε ημέρας μου.

(Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")