Πάμε τώρα σε ένα ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα: την μετατροπή του στεγαστικού δανείου από ευρώ σε άλλο νόμισμα με χαμηλότερο επιτόκιο, όπως το Ελβετικό φράγκο. Ήταν προαιρετική μεν αλλά έτσι συμβούλευαν οι τράπεζες τους πελάτες τους να κάνουν.
Πού είναι το πρόβλημα, θα ρωτήσετε, αφού οι πελάτες γλυτώνουν τόκους με το χαμηλότερο επιτόκιο; Εδώ η απάντηση είναι: «το τυράκι το είδες, την φάκα δεν την είδες;» Η φάκα είναι πως τα εισοδήματά σου είναι σε ευρώ αλλά εσύ ξεπληρώνεις το δάνειο (δόσεις και τόκους) σε Ελβετικά φράγκα. Αυτό το κάνεις μετατρέποντας κάθε φορά τα ευρώ σου σε φράγκα.
Όταν όμως η ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων αλλάζει (που οπωσδήποτε αλλάζει) αν το φράγκο υπερτιμηθεί, τότε θα πρέπει να πληρώνεις περισσότερα ευρώ για να αγοράσεις τα ίδια φράγκα που χρωστάς. Όσο πιο πολύ υπερτιμάται, τόσο πιο πολλά ευρώ πληρώνεις.
Θα μου πεις, ναι, αλλά όταν το φράγκο υποτιμάται τότε θα χρειάζεσαι λιγότερα ευρώ και έτσι θα κερδίζεις διπλά: και από τον μειωμένο τόκο (λόγω χαμηλότερου επιτοκίου του φράγκου) και από την ισοτιμία. Σύμφωνοι.
Όμως με πια λογική βάζει η τράπεζα ένα γιατρό, δικηγόρο, μηχανικό, αρχιτέκτονα, εκπαιδευτικό, μαγαζάτορα ή υπάλληλο που είναι εντελώς άσχετος με τις ισοτιμίες να πάρει συναλλαγματικό ρίσκο; Πώς περιμένεις από αυτόν να προβλέψει την ισοτιμία ευρώ-φράγκου ύστερα από έξι μήνες, ένα χρόνο, δύο τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια αφότου πήρε το δάνειο;
Εδώ εφοπλιστές, γνώστες της χρηματαγοράς, με οικονομικά επιτελεία να τους υποστηρίζουν έχασαν πολλά εκατομμύρια δολάρια στο παρελθόν όταν μετέτρεψαν το δάνειό τους από δολάρια σε γιεν επειδή δελεάστηκαν από το χαμηλότερο επιτόκιο. Οι άσχετοι μεροκαματιάρηδες θα γλύτωναν;
Αποτέλεσμα: εδώ και χρόνια, χιλιάδες δανειολήπτες στεγαστικών δανείων έχουν εγκλωβιστεί στο Ελβετικό φράγκο στο οποίο το μετέτρεψαν με την παραίνεση των τραπεζών. Έχουν πληρώσει ένα σωρό λεφτά και βλέπουν το υπόλοιπο του δανείου τους, μεταφρασμένο σε ευρώ, να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Χώρια που κάθε μήνα θέλουν όλο και περισσότερα ευρώ για να αγοράσουν τα φράγκα που χρωστούν.
Γιατί οι τράπεζες το έκαναν αυτό, αφού γνώριζαν ότι έβαζαν τους πελάτες τους στο στόμα του λύκου; Η απάντηση είναι μονολεκτική: απληστία. Σε κάθε μετατροπή νομίσματος η τράπεζα κερδίζει από το «εκάρ». Έτσι κέρδισε και από την αρχική μετατροπή του δανείου από ευρώ σε φράγκα αλλά και σε όλη την διάρκεια του δανείου κερδίζει μετατρέποντας κάθε μήνα το τοκοχρεολύσιο από ευρώ σε φράγκα. Μπροστά στο κέρδος της αδιαφορεί παγερά για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η τακτική της στα νοικοκυριά που δανείστηκαν.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου