503.Η καυγάδες της Παρασκευής...και τα νεύρα στο γάμο

Είναι παρατηρημένο, το λοιπόν, το έχω συζητήσει και με τους φίλους μου: Οι πιο μεγάλοι συζυγικοί καυγάδες γίνονται το βράδυ της Παρασκευής. Όχι βέβαια ότι τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας επικρατεί πάντα ανέφελος ουρανός και βίος ανθόσπαρτος. Αλλά, στατιστικά μιλώντας, εκείνο το βράδυ η κατανομή παρουσιάζει αξιοπρόσεκτη έξαρση. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο καθένας  και η καθεμία από τους αναγνώστες αφού το συζητήσει με τον / την σύντροφό του (για καθαρά λόγους πρόληψης, ας αποφύγουν να το κάνουν Παρασκευή βράδυ...)

Αλήθεια, γιατί συμβαίνει αυτό; Νομίζω πως έχω την απάντηση. Όλη η κούραση και ο εκνευρισμός που συσσωρεύτηκαν στην διάρκεια της εβδομάδας από τις έγνοιες και τα προβλήματα της δουλείας φθάνουν στο ύψιστο σημείο τους. Έτσι είναι λογικό να ψάχνουν για διέξοδο. Αν δεν την βρουν κάπου αλλού, τι πιο πρόχειρο από ένα καυγαδάκι με τον / την σύζυγο ή σύντροφο; Το πρόβλημα εντείνεται περισσότερο όταν εργάζονται και οι δύο οπότε η φόρτιση είναι διπλή και η πιθανότητα για καυγά πολλαπλασιάζεται.

Το φαινόμενο υπήρχε ανέκαθεν αλλά φοβάμαι πως επιτάθηκε με την οικονομική κρίση, που επιμήκυνε, ενδεχομένως, το ωράριο εργασίας (συχνά δίχως πληρωμή υπερωριών), ψαλίδισε το εισόδημα και αύξησε την αβεβαιότητα για το μέλλον. 

Μετά τον καυγά και την ραστώνη του Σαββατοκύριακου που ακολουθεί, τα πνεύματα ηρεμούν, η ισορροπία επανέρχεται και το πρωινό της Δευτέρας αρχίζει με μηδενισμένο το κοντέρ της έντασης. Ένας νέος εβδομαδιαίος νέος κύκλος θα ανοίξει.  

Παρόμοιο φαινόμενο παρατηρείται καθημερινά σε μικρογραφία. Θυμάμαι όταν επέστρεφα σπίτι το βράδυ μετά την δουλειά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, ήθελα για μισή ώρα να κάθομαι σε μια γωνιά και να διαβάζω την εφημερίδα μου, δίχως να με ενοχλεί κανείς, για να εκτονωθώ. Όταν  κατάλαβα όμως ότι με περιτριγύριζε ο γιος μου, νήπιο τότε, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή μου, μην έχοντας την υπομονή να με περιμένει για την μισή ώρα που χρειαζόμουν, πετούσα τη εφημερίδα και αρχίζαμε τα παιχνίδια.   

Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στην αρχή των καλοκαιρινών μου διακοπών.  Κουβαλώντας στην πλάτη την κούραση και τη ένταση όχι της εβδομάδας ή της ημέρας όπως στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις αλλά ολόκληρης της χρονιάς, τις πρώτες ημέρες ήμουν βαρύθυμος και κοιμόμουν ατέλειωτες ώρες. Ύστερα συνερχόμουν, ηρεμούσα και τότε άρχιζαν οι πραγματικές διακοπές μου. Να, το λοιπόν, ο λόγος των θερινών διακοπών: η αποτίναξή του κάματου, κυρίως του ψυχικού, ολόκληρης της χρονιάς και "το γέμισμα των μπαταριών" για την αντοχή του επόμενου δωδεκάμηνου.   

Τι κερδίζει κανείς γνωρίζοντας όλα αυτά που αναφέραμε πιο πάνω;  Πολλά. Κατ' αρχήν, όταν αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα είσαι σε καλλίτερη θέση να το διαχειριστείς παρά όταν το αγνοείς. Αν είσαι ο εργαζόμενος που επιστρέφει το βράδυ της Παρασκευής σπίτι, τώρα ξέρεις ότι δεν σου φταίει ο / η σύζυγος ή σύντροφός σου που σε εκνευρίζει αλλά η δική σου κούραση που σου κεντρίζει την διάθεση για καυγά. Αυτή και μόνο η γνώση μπορεί να σε ηρεμήσει.

Αν πάλι είσαι το άλλο μέρος, που δεν εργάζεται, τώρα που ξέρεις τι συμβαίνει στον άνθρωπό σου, θα δείξεις κατανόηση και δεν θα "τσιμπήσεις" στην πρόκλησή του για καυγά. Αν είσθε και οι δυο εργαζόμενοι, τότε "βράζετε στο ίδιο καζάνι" και δείχνοντας αμοιβαία κατανόηση θα περάσετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.    

Τέλος, το βράδυ της Παρασκευής δεν είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για να συζητήσετε ένα σοβαρό θέμα ή ένα πρόβλημα που απειλεί την σχέση σας. Ο υποβόσκων εκνευρισμός μπορεί να δυναμιτίσει την προσπάθεια για την επίλυση της διαφοράς. 'Όπως έλεγε η γιαγιά μου "και οι υπόλοιπες μέρες του θεού είναι"... 

                                             - - -

(Από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο διαδικτυακό περιοδικό Flow Magazine: 

http://www.flowmagazine.gr/article/view/oi_kaugades_tis_paraskeuis_kai_ta_neura_sto_gamo