Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

526. Αποχωρώντας από τον εργοδότη σου

Όπως έχουμε επισημάνει και στο άρθρο μας με τίτλο  "Τι κερδίζω και τι χάνω αν αλλάξω εργοδότη;" ενώ οι Γιαπωνέζοι "παντρεύονται" την εταιρεία στην οποία ξεκίνησαν την καριέρα τους και συνταξιοδοτούνται από αυτήν, στον δυτικό κόσμο ισχύει ο αντίστροφος κανόνας. Ο καθένας μας στην καριέρα του, για διάφορους λόγους, αλλάζει εργοδότες. Μάλιστα, οι προβλέψεις είναι ότι εξ αιτίας της ταχείας αλλαγής που γίνεται παγκοσμίως στην τεχνολογία, οι νέοι που τώρα αρχίζουν θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων, στην πορεία της καριέρας τους, να αλλάξουν αρκετές φορές όχι μόνο εργοδότη αλλά και επάγγελμα.

Είναι αναμενόμενο και ίσως αναπόφευκτο, κατά την διάρκεια της εργασίας σου σε ένα εργοδότη, να σου δημιουργηθούν αρνητικά αισθήματα απέναντί του, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα: μη προαγωγή ή αύξηση που πίστευες ότι δικαιούσαι, περιορισμός αρμοδιοτήτων, υποσκελισμός από άλλο συνάδελφο, προσβλητική συμπεριφορά, άδικη ή άνιση μεταχείριση και λοιπά.  

Και να που παρουσιάστηκε η ευκαιρία να αλλάξεις δουλειά, έχοντα βρει άλλη, καλλίτερη.  Τώρα πια που δεν τον έχεις ανάγκη, θέλεις φεύγοντας να κάνεις κάτι που σκεπτόσουν από καιρό: να του πετάξεις στα μούτρο την παραίτησή σου, να τον βρίσεις και να φύγεις, βροντώντας πίσω σου την πόρτα. Σε κάποιες μάλιστα παλιές γελοιογραφίες το σκηνικό συμπληρωνόταν με καπέλωμα του εργοδότη ή του διευθυντή με το καλάθι των αχρήστων.

Είναι πράγματι αυτό που θέλεις να κάνεις; Για σκέψου το πάλι. Κατ' αρχήν είπαμε προηγουμένως "τώρα πια που δεν τον έχεις ανάγκη". Είναι έτσι τα πράγματα;  Μην ξεχνάς ότι κανείς δεν σου εγγυάται πως ο νέος σου εργοδότης θα είναι ο τελευταίος και ο παντοτινός, έστω και αν οι προοπτικές διαγράφονται έτσι. Για διάφορους λόγους, που δεν μπορείς να φανταστείς τώρα, μπορεί να χρειαστεί να φύγεις από εκεί και να αναζητήσεις αλλού την τύχη σου. Οι μελλοντικοί εργοδότες σου θα σου ζητήσουν συστάσεις. Κι αν δεν το κάνουν φανερά μπορεί να το κάνουν εν αγνοία σου. Πώς; Είναι πιθανόν ένας (ή περισσότεροι) από αυτούς, βλέποντας στο βιογραφικό σου  τους προηγουμένους εργοδότες σου να γνωρίζει αυτόν που έβρισες, να του τηλεφωνήσει και να ζητήσει πληροφορίες για το ποιόν σου. Ο κόσμος είναι μικρός και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο οι απασχολούμενοι στον ίδιο επαγγελματικό κλάδο γνωρίζονται μεταξύ τους. Εσύ στην θέση του "βρισθέντος" τι θα έλεγες σε αυτόν που σε ρωτάει;

Στους επαγγελματικούς κύκλους, οι άνθρωποι από το ίδιο "σινάφι" μιλάνε μεταξύ τους. Να είσαι σίγουρος πως το "ανδραγάθημά σου" θα διέρρεε και θα κυκλοφορούσε στην αγορά, πράγμα που σίγουρα δεν θα βοηθούσε την καριέρα σου.

Σκέψου και κάτι άλλο. Επειδή πολλά συμβαίνουν στη ζωή και έχει ο καιρός γυρίσματα μην αποκλείεις το ενδεχόμενο, αν αλλάξουν οι συνθήκες να χρειαστεί να ξαναδουλέψεις στον εργοδότη που καπέλωσες. Όπως έλεγε γλαφυρά ένα παλιό στέλεχος με μεγάλη εμπειρία "'όταν φεύγεις από μια δουλειά, μην παίρνεις μαζί σου και το πόμολο της πόρτας για να μπορείς να ξαναμπείς αν ποτέ χρειαστεί".  

Ούτε  να αποκλείσεις το  ενδεχόμενο, όντας σε άλλον εργοδότη, να εμφανιστεί ξαφνικά, φάντης μπαστούνι, ο νέος διευθυντής που είναι, μάντεψε ποιος...ναι, εκείνος που έβρισες πριν από καιρό (ή μήπως τον καπέλωσες κιόλας;). Τότε, τι να σου πω! Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου.

Φανερώνοντας τα πραγματικά σου αισθήματα και τις ενδεχόμενες πικρίες αναχωρώντας από έναν εργοδότη, δεν διορθώνεις το παρελθόν. Δεν κερδίζεις τίποτε, μόνο χάνεις. Ο σωστός επαγγελματίας ξέρει πώς να συμπεριφερθεί σε μια τέτοια περίσταση. Ξεχνώντας τα κακά και ενθυμούμενος τα καλά, αποχαιρετά ευχαριστώντας εργοδότη και συναδέλφους και αναχωρεί αξιοπρεπώς.

Υπάρχει βέβαια και μια περίπτωση όπου μπορείς να βγάλεις το άχτι σου καπελώνοντας τον εργοδότη ή τον διευθυντή σου: αν έχεις κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου και είσαι βέβαιος πως δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ ξανά στη ζωή σου. Όμως κάτι τέτοια συμβαίνουν μόνο σε κινηματογραφικές κωμωδίες...  


(Από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flow Magazine:
http://www.flowmagazine.gr/article/view/apoxorontas_apo_ton_ergodoti_sou/category/personal_development)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου