528. Η ιδανική ηλικία

Αν ρωτήσεις κάποιον ποια είναι η καλλίτερη ηλικία της ζωής του, είναι βέβαιον ότι η απάντησή του θα αναφέρεται σε μια παρελθούσα ηλικία π.χ. "όταν ήμουν είκοσι χρονών".  

Επειδή όμως, ως γνωστόν, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, η απάντηση αυτή είναι καθαρά θεωρητική. Έχει ακριβώς τον ίδιο βαθμό ουτοπίας και την ίδια αξία με το να έλεγες "θα ήθελα να ήμουν ο πλουσιότερος και ομορφότερος άνθρωπος του κόσμου  και επί πλέον αθάνατος". 

Αν θελήσουμε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα και να βρούμε μια απάντηση που να έχει πρακτικό αντίκρισμα, έχουμε δύο ενδεχόμενα: το ένα  να πει "η τωρινή μου ηλικία" και το άλλο  μια μελλοντική ηλικία του, "μετά από χ χρόνια". 

Κανείς όμως λογικός άνθρωπος δεν θα θεωρούσε καλλίτερη μιαν ηλικία μεγαλύτερη από αυτή που έχει. Μια μελλοντική ηλικία υστερεί έναντι της τρέχουσας αφού δεν είναι εξασφαλισμένη (καμιά εγγύηση ότι θα ζει ως τότε), χώρια η φυσική φθορά του σώματος με συνέπειες στην εμφάνιση και στην υγεία. Αντίθετα, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η τρέχουσα ηλικία να υστερεί έναντι μιας μελλοντικής. 

Αναγκαστικά οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα είναι ότι η τρέχουσα ηλικία μας είναι η ιδανική. Αυτή η απάντηση έχει ένα ακόμη τεράστιο πλεονέκτημα: η τρέχουσα ηλικία  είναι κυλιόμενη σε όλη την διάρκεια της ζωής μας: πάντα θα έχουμε μια τρέχουσα ηλικία ακόμη κι αν είμαστε 100 χρονών. Επομένως, πάντα θα ζούμε στην ιδανική μας ηλικία.

Την ημέρα των γενεθλίων μας λοιπόν δεν έχουμε κανένα λόγο να μελαγχολούμε επειδή γεράσαμε έναν ακόμη χρόνο. Σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύξαμε, κάθε επέτειος της γέννησής μας είναι τόσο ευτυχής όσο ευτυχής θα είναι κάθε μία από όλες τις μελλοντικές επετείους.

Ύστερα από όλα αυτά, έχετε κάθε δικαίωμα να πάτε στον καθρέφτη και να το γιορτάσετε, χαρίζοντας στον εαυτό σας ένα διάπλατο χαμόγελο...