Στην εποχή μου, το τατουάζ δεν έχαιρε ιδιαιτέρας εκτίμησης. Σχετιζόταν είτε με τον υπόκοσμο, αφού το έβλεπες στους φυλακισμένους και στους ναυτικούς. «Τα κορίτσια των μπαρ του Παναμά πίνουν Μπλου Μουν, οι ναύτες κάνουν τατουάζ…» λέει χαρακτηριστικά ο Τενεσί Ουίλιαμς στο «Καμίνο Ρεάλ». Μέχρι και ο Ποπάυ, το ναυτάκι, έχει στα μπράτσα του άγκυρες.
Τα τελευταία χρόνια το ταμπού έσπασε. Κάθε νεανικός ώμος, ανδρικός ή γυναικείος, κρύβεται κάτω από ένα μεγάλο σχέδιο. Μικρότερα κοσμούν την γυναικεία οσφυϊκή χώρα ή δίπλα στον αστράγαλο. Οι καλλιτέχνες του είδους κάνουν χρυσές δουλειές.
Οι παλιές κοινωνικές αντιλήψεις όμως είναι βαθειά ριζωμένες. Αυτό που θεωρείται «χαριτωμενιά» στους νέους, εκλαμβάνεται ως έλλειψη σοβαρότητας στους μεγαλύτερους. Γι’ αυτό δεν βλέπεις μεσήλικους με φρέσκο τατουάζ ούτε γιατρούς ή δασκάλες. Ίσως έως ότου μεγαλώσουν οι σημερινοί νέοι και γίνουν μεσήλικες, να έχουν αλλάξει και οι αντιλήψεις της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου