Υπήρχε ανέκαθεν μια υπολανθάνουσα αντιπάθεια εκ μέρους των θρησκευόμενων απέναντι στους δηλωμένους άθεους. Οι θρησκευόμενοι ανέχονται τους πιστούς άλλων δογμάτων αλλά όχι τους άθεους, που τους θεωρούν περίπου σατανάδες. Κοντολογίς, θέλουν τους άλλους να πιστεύουν οπωσδήποτε σε κάτι, τους ενοχλεί να μην πιστεύουν τίποτε.
Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει και το αντίθετο. Αρκετοί από τους δηλωμένους άθεους καταφέρονται εναντίον των εκπροσώπων των θρησκειών και των συμβόλων τους. Μιλούν περιφρονητικά για τους ιερείς, επισκεπτόμενοι κάποιο μοναστήρι με άλλους εκδρομείς αρνούνται να μπουν στην εκκλησία ή ακόμη και στον περίβολο, απαγορεύουν στα παιδιά τους να μπουν σε ναούς ή να έλθουν σε επαφή με παπάδες κλπ.
Η Ελληνική γλώσσα διαθέτει μια λέξη που περιγράφει επακριβώς αυτές τις συμπεριφορές των μεν και των δε: μισαλλοδοξία. Τρεις λέξεις σε συσκευασία μίας. «Μίσος, άλλος, δόξα». Τουτέστιν, μίσος για τις πεποιθήσεις (δόξα από το ρήμα δοκώ, που σημαίνει νομίζω, πιστεύω) του άλλου. Η κάθε είδους μισαλλοδοξία είναι αφ’ εαυτής ανόητη. Εκφράζει το αντίθετο από το αποδιδόμενο στον Βολταίρο «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες».
Ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις θρησκευόμενοι-άθεοι, βάζω μεγαλύτερο άδικο στους δεύτερους. Οι πρώτοι έχουν το ελαφρυντικό του φανατισμού που έχει ο προσήλυτος, ο οποίος θρησκεύεται στηριζόμενος στην πίστη του. Αντιθέτως, ο άθεος υποτίθεται πως στηρίζει τις πεποιθήσεις του στον νου, στην λογική (εκτός κι αν οι πεποιθήσεις αυτές είναι δοτές από τρίτους, π.χ. κάποιο πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκει). Αυτό που δυσκολεύεται να αντιληφθεί ο άθεος είναι ότι ο θρησκευόμενος πιστεύει επειδή έχει την ανάγκη να πιστεύει σε μια δύναμη ανώτερη από τον ίδιο, που θα του συμπαρασταθεί στις δυσκολίες της ζωής, μικρές και μεγάλες, και θα του απαλύνει τον φόβο του θανάτου που τον διακατέχει (όπως όλους μας) με την υπόσχεση μιας μετά θάνατον ζωής. Ο άθεος δεν αισθάνεται προφανώς αυτή την ανάγκη. Με γεια του με χαρά του. Από εκεί και πέρα η όποια αντιπαράθεσή του με τους θρησκευόμενους αντιστρατεύεται στην ίδια την λογική του, στην οποία στηρίζει όπως είπαμε, την αθεΐα του.
Ειρήνη υμίν.
(Εικονίζεται το έργο μου "Προσευχόμενος" από την συλλογή "Μπουκάλια")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου