Καθώς αποκοιμιέμαι φέρνω στο μυαλό κάποιους παλιούς μου στίχους:
«Κάθε βράδυ, / στην προσευχή σου, / αποχαιρέτησε την μέρα / που έχασες / για πάντα…».
Αύριο πάλι θα ξημερώσει μια κατακαινούργια μέρα. Θα είναι η μπίλια του φλίππερ που μου δίνει κάθε μέρα ο καλός θεούλης για να παίζω στο παιχνίδι της ζωής.
(Από το βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος!")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου