Το ανθρώπινο σώμα, ενώ εξυμνείται ως "οίκος του Θεού", συχνά περιφρονείται στα χριστιανικά κείμενα, αναφερόμενο ως «άθλιο», ως ταπεινό «σαρκίο», πουτου αξίζει ο βασανισμός, η στέρηση και η κακοποίηση.
Αντίθετα, στην αρχαία Ελλάδα, είχε θεοποιηθεί, με την θεά Αφροδίτη, και όχι μόνο.
Η πρώτη θεώρηση είναι εναντίον της βιολογίας και του φυσιολογικού ενώ η δεύτερη ταυτίζεται πλήρως μαζί τους. Διαστροφή;
καμία. Είναι όλα ζήτημα ερμηνείας. Ουσιαστικά το σώμα εξυμνείται στον χριστιανισμό, αλλά διευκρινίζεται πως αποτελεί ένα μέσο, προσωρινό μέσο. Σχετικοί χαρακτηρισμοί όπως αυτοί που αναφέρεις έχουν την έννοια της συγκρίσεως με τη σημαντικότητα του πνεύματος και αν αναλογιστείς την τότε κοινωνία με τις τότε αντιλήψεις, φτάνεις εύκολα στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται για ένα αρνητικό γεγονός :[
ΑπάντησηΔιαγραφή