Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

352. Ο Θεός κι εγώ

Ύστερα από προβληματισμούς πολλών ετών σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Λόγω της φύσεως του θέματος είναι αδύνατον να υπάρξουν αποδείξεις είτε για την ύπαρξη είτε για την μη ύπαρξη του. Επομένως, ο προβληματισμός αυτός, σε τελευταία ανάλυση, είναι ματαιοπονία.

Το ερώτημα τίθεται σε διαφορετικό επίπεδο. Εγώ, προσωπικά, χρειάζομαι την ύπαρξη του Θεού ή όχι; Χρειάζομαι την πίστη αυτή ως βοηθό στις δυσκολίες της ζωής, ως ύστατη παρηγοριά και καταφυγή, ως απάντηση στα μεταφυσικά μου ερωτηματικά; Αν την χρειάζομαι, τότε για μένα υπάρχει θεός. Αν όχι,  δεν υπάρχει.

Είναι ανόητο, ανέντιμο και αντιφατικό εκ μέρους μου, όσο δεν Τον χρειάζομαι να πιστεύω πως δεν υπάρχει και μόλις τον χρειασθώ να προστρέχω σ’ Αυτόν.

2 σχόλια:

  1. Αυτό που περιγράφεις στην πρώτη παράγραφο λέγεται αγνωστικισμός. Πριν από σένα, κατέληξαν και άλλοι σε αυτό το συμπέρασμα. Ο Πρωταγόρας, για παράδειγμα :p

    Μου αρέσει η σκέψη της τρίτητς παραγράφου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή