Ύστερα από προβληματισμούς πολλών ετών σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Λόγω της φύσεως του θέματος είναι αδύνατον να υπάρξουν αποδείξεις είτε για την ύπαρξη είτε για την μη ύπαρξη του. Επομένως, ο προβληματισμός αυτός, σε τελευταία ανάλυση, είναι ματαιοπονία.
Το ερώτημα τίθεται σε διαφορετικό επίπεδο. Εγώ, προσωπικά, χρειάζομαι την ύπαρξη του Θεού ή όχι; Χρειάζομαι την πίστη αυτή ως βοηθό στις δυσκολίες της ζωής, ως ύστατη παρηγοριά και καταφυγή, ως απάντηση στα μεταφυσικά μου ερωτηματικά; Αν την χρειάζομαι, τότε για μένα υπάρχει θεός. Αν όχι, δεν υπάρχει.
Είναι ανόητο, ανέντιμο και αντιφατικό εκ μέρους μου, όσο δεν Τον χρειάζομαι να πιστεύω πως δεν υπάρχει και μόλις τον χρειασθώ να προστρέχω σ’ Αυτόν.
Αυτό που περιγράφεις στην πρώτη παράγραφο λέγεται αγνωστικισμός. Πριν από σένα, κατέληξαν και άλλοι σε αυτό το συμπέρασμα. Ο Πρωταγόρας, για παράδειγμα :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει η σκέψη της τρίτητς παραγράφου.
Φίλε μου, ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή