Θυμάμαι, πριν κάμποσα χρόνια, ένας νεαρός Αμερικανός συνελήφθη στην Σιγκαπούρη επειδή χάραξε με κλειδί ένα αυτοκίνητο. Η ποινή που προέβλεπε ο νόμος ήταν 40 ραβδισμοί στην πλάτη. Ήταν όμως δυνατόν ένας Αμερικανός πολίτης να υποστεί τέτοιο εξευτελισμό; Μάταια οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν λυτούς και δεμένους για να πείσουν τις αρχές να αλλάξουν την ποινή. Μέχρι και ο τότε πρόεδρος, ο Κλίντον, είχε επέμβει. Τελικά, η μόνη τους υποχώρηση ήταν τα χτυπήματα να είναι μαλακά. Ο νεαρός μετά την εκτέλεση της ποινής πήγε σπίτι αντί στο νοσοκομείο όπου θα κατέληγε διαφορετικά.
Σχετικό περιστατικό μου διηγήθηκε Έλληνας επιχειρηματίας. Περιμένοντας στο αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης να αναχωρήσει, άναψε πούρο. Ο φύλακας τον πλησίασε και του έδειξε την απαγορευτική πινακίδα. Εκείνος ζήτησε συγγνώμη, έριξε το πούρο στο πάτωμα και το έσβησε πατώντας το. Ο φύλακας του ζήτησε πρόστιμο διακόσια δολάρια για το παράνομο κάπνισμα και τριακόσια για την ρύπανση. «Μα, δεν έχω μαζί μου πεντακόσια δολάρια» διαμαρτυρήθηκε ο επιχειρηματίας. «Κανένα πρόβλημα» συνέχισε απτόητος εκείνος. «Σε πόσην ώρα φεύγει το αεροπλάνο σας;». «Σε μία ώρα». Ο φύλακας του ζήτησε να τον ακολουθήσει στην αποθήκη, του έδωσε φαράσι, σκούπα και την ειδική ρόμπα των καθαριστών. Ο επιχειρηματίας την φόρεσε αδιαμαρτύρητα. Μάλιστα, επειδή είναι μεγαλόσωμος και δεν τον χωρούσε, πέρασε το χέρι του στο ένα μόνο μανίκι. Επί μία ώρα σκούπιζε τους χώρους του αεροδρομίου. «Μα, γιατί δέχτηκες;», τον ρώτησα. «Επειδή δεν είχα άλλη επιλογή» απάντησε αφοπλιστικά.
Η Σιγκαπούρη ευημερεί οικονομικά επειδή προσελκύει επενδύσεις. Το επιτυγχάνει επειδή κάνει ακριβώς το αντίθετο από εμάς. Εφαρμόζει τους νόμους της, χωρίς εξαίρεση, έχει σταθερό φορολογικό καθεστώς και περιορισμένη γραφειοκρατία και διαφθορά.
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται μόνο στη Σιγκαπούρη. Πρόσφατα, ο πρόεδρος της Γερμανίας αναγκάστηκε σε παραίτηση επειδή, πριν από χρόνια, πήρε στεγαστικό δάνειο με ευνοϊκούς όρους βάζοντας μέσο. Στο παρελθόν, Αυστραλός υπουργός εκδιώχθηκε επειδή δέχθηκε ως δώρο από Κουβανό αξιωματούχο ένα κουτί πούρα Αβάνας με αξίας άνω του ορίου των πεντακοσίων δολαρίων Αυστραλίας που προβλέπει ο νόμος. «Μα, στην Κούβα, αυτό το κουτί πουλιέται διακόσια δολάρια», ισχυρίστηκε εκείνος. «Ναι, αλλά στην Αυστραλία, μετά τους φόρους, πουλιέται εξακόσια» αντέτειναν οι άλλοι.
Όταν ο Έλληνας βρεθεί στο εξωτερικό, αλλάζει άρδην συμπεριφορά. Ξέρει ότι εκεί δεν σηκώνει να κάνει τον καμπόσο και μεταμορφώνεται σε υπάκουο πολίτη. Θρασυδειλία; Ίσως.
Ας ελπίσουμε ότι ανάμεσα στα πολλά που θα αλλάξουν αναγκαστικά εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε θα είναι και η συμπεριφορά μας απέναντι στο νόμο. Άλλωστε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου