357. Tα αγχολυτικά μαστορέματα

Το μαστόρεμα είναι πνευματική άσκηση και μάλιστα άσκηση επινοητικότητας. Δεν αρκεί να "πιάνουν τα χέρια σου" για να δουλεύεις τα εργαλεία και τα υλικά. Πρέπει να κόβει το μυαλό και να δουλεύει η φαντασία. Μόνο έτσι μπορείς να επισκευάζεις κάτι χωρίς να έχεις το κατάλληλο ανταλλακτικό ή να βρίσκεις τεχνική λύση σε δύσκολες καταστάσεις.

Πριν από χρόνια, απόκτησα ένα παλιό, πέτρινο, σπίτι στο χωριό. Η ξύλινη ψευδοροφή ήταν σαν σουρωτήρι, αφού με τα χρόνια οι ρόζοι ξεμποσικάρανε, πέσανε κι από τις τρύπες φαίνονταν τα κεραμίδια. Κάθε τρύπα είχε διαφορετικό μέγεθος, σχήμα και γωνία ως προς το σανίδι. Πώς να τις ταπώσω; Σκέφτηκα και σκαρφίστηκα τη λύση. Ανακάτεψα ατλακόλ (κόλλα ξυλουργική, σαν γιαούρτι), πριονίδι και κάσια (βαφή ξύλων). Με το μείγμα, που έμοιαζε με σοκολατένιο πολτό- στοκάρισα τις τρύπες που ξαναβρήκαν τους "ρόζους" τους. Πέρασα το ταβάνι με διαφανές βερνίκι που ανέδειξε το χρώμα και τα νερά του ξύλου  κι έγινε καινούργιο. 

Για πολλά χρόνια, το εργαστήρι που έστησα στο κατώι του σπιτιού ήταν το  καταφύγιό μου. Εκεί τρύπωνα συχνά τα Σαββατοκύριακα ύστερα από μια εβδομάδα δουλειάς  στο γραφείο, αγχωμένος και κουρασμένος πνευματικά. Η συγκέντρωση  της σκέψης μου να βρω λύσεις στα μικρά τεχνικά προβλήματα άδειαζαν το μυαλό μου από τις έννοιες.  Η επιτυχία της επισκευής  με γέμιζε ικανοποίηση. Όταν έβγαινα ήμουν κουρασμένος σωματικά αλλά ξεκούραστος ψυχικά.

(Εικονίζεται το έργο μου "Επίπληξη" από τη συλλογή "Εργαλεία")