Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

293. Η μοναξιά της σοπράνο

Σε φιλική παρέα, γνωστή Ελληνίδα υψίφωνος, μας έλεγε τον καημό της. Όντας, «ντίβα» οι άντρες φοβόνταν να την πλησιάσουν.

Στην Ελβετία, ένας θαυμαστής της με ελικόπτερο έριχνε γλαδιόλες στον κήπο του σπιτιού της ενώ εκείνη έλεγε «κατέβα κιόλας, βρε χριστιανέ μου, να συναντηθούμε…». 

Ένας άλλος θαυμαστής της, τραπεζικός διευθυντής, ερχόταν και στις δεκα-επτά παράστασης της όπερας στην οποία τραγουδούσε, καταλάμβανε το ίδιο ακριβώς κάθισμα με μια ανθοδέσμη στο χέρι που, στο τέλος, της την πετούσε κραυγάζοντας μπράβο, χωρίς ποτέ να τολμήσει να την πλησιάσει.

Τελικά είχε δίκιο αυτός που είπε "ο τολμών νικά!". Το ίδιο και η γιαγιά μου που έλεγε "όποιος ντρέπεται πολλά καλά στερεύεται".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου