Όλες οι σκέψεις που έχω καταγράψει είναι πνευματικά παιδιά μου. Είναι αυτά που επέζησαν. Υπάρχουν και τα θνησιγενή, που έζησαν για λίγες στιγμές και πέθαναν. Είναι οι σκέψεις που, από έλλειψη χρόνου ή από υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της μνήμης μου, δεν κατέγραψα στο χαρτί, τις ξέχασα και χάθηκαν για πάντα στην λήθη.
Ο νους προχωρά. Ανοίγει διαρκώς νέα μονοπάτια στο πυκνό δάσος της λογικής ή της φαντασίας. Στο διάβα του, βρίσκει κάποιο ψήγμα σκέψης που αξίζει να καταγραφεί. Για λίγο, το μονοπάτι που με οδήγησε στο ψήγμα μένει ανοιχτό στην μνήμη μου. Έτσι, μπορώ να γυρίσω πίσω και να το ξαναβρώ. Λίγο να καθυστερήσω, το μονοπάτι κλείνει και χάνω για πάντα το ψήγμα.
Το πιο πολύτιμο δώρο για μένα θα ήταν ένα τετράδιο με τις απολεσθείσες σκέψεις μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου