278. Υποκοριστικά και ονόματα

Στην εποχή μας έχουν σχεδόν εξαφανιστεί τα γυναικεία υποκοριστικά, που κάποτε αφθονούσαν: Γίτσα, Ζίτσα, Κίτσα, Λίτσα, Νίτσα, Πίτσα, Ρίτσα, Τίτσα, Βούλα, Γιούλα, Κούλα, Νούλα, Ρούλα, Σούλα, Τούλα, Φούλα. Ντίνα, Τίνα, Ζίνα, Λίνα, Μίνα, Ρήνα (Ειρήνη), Σύνη (Ευφροσύνη) κλπ.  

Από τα ανδρικά το «Τάκης» κάλυπτε όλους σχεδόν τους Παναγιώτηδες και αρκετούς Κωνσταντίνους (σχεδόν τον μισό άρρενα πληθυσμό…), ενώ το «Άκης» ήταν όνομα-πασπαρτού που κόλλαγε σε όλα ανεξαιρέτως τα αγορίστικα ονόματα!

Άλλα έχουν εξαφανισθεί: Τοτός (Κωνσταντίνος), Πίπης (Σπύρος), Πιπίνα (Δέσποινα), Γιάγκος, Κώτσος Αλέκος, Μήτσος, Βάγγος, Αντρίκος, Ελισώ (Ελισάβετ), Γκόλφω (Εγκολπία) κλπ.

Εδώ και χρόνια η τάση είναι η διατήρηση ολόκληρου του ονόματος κυρίως Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος (έχω ακούσει μαμάδες να φωνάζουν τα παιδιά τους Νικόλαο και Ιωάννη). Επίσης η επιστροφή στα εύηχα αρχαιοελληνικά ονόματα, ιδίως τα γυναικεία και η χρήση ξενικών όπως Νάνσυ, Μιλένα, Νάταλι, κλπ.

Ο χριστιανισμός γέμισε τον δυτικό κόσμο με βιβλικά ονόματα:  Ιωάννης, Άννα, Ανδρέας, Μαρία, Ιωακείμ, Ιάκωβος, Πέτρος, Παύλος, Γαβριήλ, Δανιήλ, Ιερεμίας, Θωμάς, Αβραάμ, Μαγδαληνή, Ιορδάνης, κλπ. και τα αντίστοιχά τους στα Αγγλικά (John, Peter, Andrew, Thomas, Mary, Magdalene, Jacob, Daniel, Paul, Abraham, Jordan, Jeremy κλπ) και στις άλλες γλώσσες (Jean, Johannes, Andres, Jacque, Pedro κλπ).

Το όνομά μας είναι ο κωδικός που προσδιορίζει την ύπαρξή μας, όσο βρισκόμαστε στη ζωή. Σε άλλους αρέσει το όνομά τους και άλλοι το απεχθάνονται. Γι' αυτό υπάρχουν και τα υποκοριστικά...

       (Εικονίζεται το έργο μου "Ο Πίπης" από την συλλογή "Βότσαλα")