-Η αργκό της νεολαίας, όπως «έχει κάλο στο κεφάλι» «είναι βλήμα», «ποιος Θανάσης», «μη φας, έχουμε γλάρους με φύκια», «δεν κάνει μία», «είναι τζάμι», «μου άναψαν τα λαμπάκια» «τον έκανε ρόμπα» κλπ, «τα πήρα στο κρανίο», «τα πήρα» κλπ.
-Οι πιο λόγιες όπως "βασικά" στην αρχή της πρότασης (έγινε και νούμερο επιθεώρησης), «έχω την αίσθηση» αντί του «έχω την εντύπωση, νομίζω, πιστεύω, θεωρώ» αλλά το πετάνε και χωρίς λόγο, για να επιδείξουν το, συχνά ανύπαρκτο, βάθος σκέψης.
Υπάρχουν και λέξεις των οποίων η χρήση σταδιακά μειώνεται και τελικά παύει. Για παράδειγμα: «συρμός» που έγινε «μόδα». Η ειρωνική «κουλτουριάρης», στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. «Γυναικωτός» που έβαλε κι ο Π. Μάρκαρης σε αστυνομικό μυθιστόρημά του, για να μαρτυρήσει την μεγάλη ηλικία του δολοφόνου που την χρησιμοποίησε.
(Εικονίζεται το έργο μου "Τριπλό άνθος", σινική σε βότσαλο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου