Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

12. Ροχαλητό και θάνατος

Ποτέ δεν κατάφερα να ακούσω το ροχαλητό μου. Στο κλάσμα του δευτερολέπτου που ξυπνώ, σταματά αυτομάτως το ροχαλητό. Είναι σαν ένας διακόπτης με δύο θέσεις: ροχαλητό-ξύπνιος. Ή στην μία θέση θα βρίσκομαι ή στην άλλη.  Ποτέ και στις δυο ταυτόχρονα, έστω στιγμιαία, γιατί η μια αναιρεί την άλλη.

Το ίδιο συμβαίνει με τον θάνατο. Στο τελευταίο κλάσμα του δευτερόλεπτου που θα είμαι ζωντανός και στο επόμενο πεθαμένος. Διακόπτης: ζωντανός-πεθαμένος. Ποτέ και στα δύο ταυτόχρονα.

Εδώ επαληθεύεται η γνωστή ρήση του Επίκουρου: Δεν έχει νόημα να ανησυχώ  για τον θάνατο γιατί όσο είμαι ζωντανός δεν έχω πρόβλημα αφού είμαι ζωντανός, ενώ στο επόμενο κλάσμα του δευτερόλεπτου που θα είμαι πεθαμένος πάλι δεν έχω λόγο ανησυχίας αφού τότε δεν θα καταλαβαίνω τίποτε. Να που το ροχαλητό εικονογραφεί τον  Επίκουρο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου