Τι σημαίνει άραγε, στην εποχή μας, το «ανεπαίσχυντα»;
Μια διάσταση είναι η οικονομική. Είναι αισχύνη να πένεται ο γέρων, να υποσιτίζεται, να κρυώνει, να μην παίρνει τα φάρμακά του επειδή δεν έχει να τα πληρώσει. Να βρίσκεται στην φυλακή ή να αναγκάζεται να κάνει παράνομες πράξεις για βιοπορισμό. Να ζητιανεύει για να επιζήσει.
Ένας εύπορος όμως γιατί να έχει «επαίσχυντα τέλη»; Για πολλούς λόγους: Να πεθάνει μόνος, στην εντατική ακριβού νοσοκομείου, περιστοιχιζόμενος από παγερά μηχανήματα, αντί συγγενείς. Να ξεσπάσει ένα ηθικό σκάνδαλο εναντίον του. Να αποκαλυφθεί ένα παλαιότερο ανόμημά του. Να ξαναμωραθεί και κάνει μη σοβαρά πράγματα, που δεν θα διεννοείτο να τα κάνει στον πρότερο βίο του. Να πάσχει από γεροντική άνοια ή αλτσχάιμερ, λέγοντας και κάνοντας πράγματα που προσβάλλουν την αξιοπρέπειά του.
Η ευχή της εκκλησίας «τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», που αποδεικνύεται διαχρονική, δένει με την συμβουλή του Σόλωνα «μηδένα προ του τέλους μακάριζε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου