Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

35. Οι άπειρες "πραγματικότητες"

Οδηγώ το αυτοκίνητο από το γραφείο στο σπίτι. Α εκδοχή: Φτάνω με ασφάλεια. Β εκδοχή: Μου συμβαίνει  κάτι στο δρόμο που αλλάζει την ζωή μου. Επομένως, στο χιλιοστό του δευτερολέπτου πριν την εκδοχή Β βρίσκομαι σε ένα σταυροδρόμι. Αριστερά οδηγεί στην εκδοχή Α και δεξιά στην εκδοχή Β.

Τελικά φτάνω στο σπίτι. Άρα συνέβη η εκδοχή Α. Πως όμως ξέρω πως δεν συνέβη και η εκδοχή Β; Ότι, δηλαδή σε κάποιον άλλο χωροχρόνο δεν συνεχίστηκε η ζωή μου σύμφωνα με την εκδοχή Β;

Κι αν είναι έτσι, γιατί σε κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου της ζωής  μου να μην βρίσκομαι σε ένα σταυροδρόμι σαν κι αυτό που ανάφερα προηγουμένως; Οπότε σε κάθε χιλιοστό του δευτερόλεπτου η ζωή μου να διχάζεται και να «γεννά» νέες εκδοχές;  

Κι αν είναι έτσι, γιατί να διχάζεται και να μην τριχάζεται, σε τρεις εκδοχές;

Και γιατί να είναι μόνο τρεις και όχι περισσότερες; Γιατί όχι άπειρες;

Απαραίτητη προϋπόθεση, ο κάθε εαυτός μου να γνωρίζει αποκλειστικά και μόνο τι συμβαίνει στον ίδιο και να έχει πλήρη άγνοια στο τι συμβαίνει στους υπόλοιπους που άφησε πίσω του, στις άλλες εκδοχές.

Είναι τόσο παράλογη αυτή η σκέψη; Μα, υπάρχουν θεωρίες που μιλάνε για άπειρα σύμπαντα και για πολλαπλούς εαυτούς μας σε άλλες διαστάσεις. Αυτό βέβαια δεν κάνει αυτή την σκέψη (που δεν είναι τίποτε άλλο από μια πνευματική άσκηση) λιγότερο ουτοπική. Αλλά με το δεδομένο ότι έχουμε γνώση μόνο για ένα κλάσμα του σύμπαντος πως μπορείς να ξέρεις με σιγουριά τι είναι ουτοπικό και τι όχι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου